Album Joannis Rotarii (Johan Radermacher)

[fol. 91r]

[47. J. Regius, Lijkdicht op Joris Wybo.]

In obitum pii et docti viri Domini Georgii Wybotii Ecclesiae Londinobelgicae fidelissimi Pastoris
Epicedium.

Firma licet sint fata, queunt nisi tempore fixo

Tollere mortalis sic moderante Deo.

At tua mors multis est importuna ti

Visa piis, quorum in pectore charus eras.

Te deflet coniunx, te Ecclesia Belgica luget

Symmystae tristes congemuêre tui.

Obscuro moerent sublatum lumen ab orbe

Et dotes tantas interiisse simul

Accensum fueras lumen de Lumine vero

Ipsius ut fidus testis ubique fores.

Quò Sathanae regnum, quò Antichristique tenebras

Discuteres gnavus miles et acer eras.

Vox tua per varias Belgarumincrebruit oras

Sermo tuus Christi buccina clara fuit.

Patria te Christi nomen non passa docentem

Ingrata apprensum carcere clausit atro.

Propter idem nomen diram Brabantia mortem

Saepe minata tibi est et machinata dolis.

Hinc ubi te eiecit rabies furiosa tyrannorum

Atque Dei verbo non dedit esse locum:

Cessisti furiis, veniens proscriptus et exul

Ad Phrysiae fines qui patuere tibi.

Expositum quoties gravibus mortisque periclis

Eripuit Dominus, restituitque gregi?

Per mare, per terras iactatum te Anglia tandem

Hospitio excepit, tuta ubi vita foret.

Hîc pene assiduis morbis, capitisque dolore

Confectus, toto corpore fractus eras.

[fol. 91v]

1

Interea validos habuit tua concio nervos

 

flecteret ut quaevis pectora dura virûm

 

 

 

Prae multis diserta tibi facundaque lingua

 

est data, et in verbis gratia mira fuit

 

 

5

Doctrinam ex sacris prompsisti fontibus haustam

 

hanc methodo tractans, pro populoque rudi.

 

 

 

Haereticis asper, confutans dogmata falsa

 

Atque monens graviter quemque cavere lupos.

 

 

 

Acriter obiurgans resipiscere nescia corda

10

Percellens ira iudicioque Dei.

 

 

 

Ad verum extimulans cunctos pietatis amorem

 

Ignava exacuens pectora, fracta ligans.

 

 

 

Fervidus et sancto Domini conductus honore

 

odia non hominum, nullaque dona morans.

 

 

15

Integra vita fuit, certe omnis criminis expers,

 

Et faciles mores qui placuere bonis.

 

 

 

Verùm haec non periere tibi, Deus ipse rependet

 

Quando suis servis praemia magna dabit.

 

 

 

Quam Christo mandasti animam moriendo fidelem

20

Hanc habet, hanc Abrahae nunc sinus ipse tenet

 

 

 

Ex mundi luto coelestia gaudia pura

 

Cernis, et e turbis est tibi firma quies

 

 

 

Diceris à nobis mortalibus esse beatus

 

Quem mala nulla premant, nec caro prava gravet.

 

 

25

Nos trahimus vitam, mortis versamur in umbra

 

obruimur vitiis perpetuisque malis.

 

 

 

Horrida (praedictum est) nunc instant tempora nobis

 

Impendet cunctis saeva procella piis.

 

 

 

Tolluntur iusti e vivis et turba piorum

30

Tristia ne cernant, ante diemque malum

 

 

 

Intereuntque pii doctores lumina mundi

 

Messores obeunt, dum bona messis adest.

[fol. 92r]

 

Deficiunt nautae dum tempestatibus atris

 

Iactatur vasto turbida cymba mari

 

 

 

Christe tuum ne linque gregem pastoribus orb[-i]um

 

Ne verbo vitae destituantur oves

 

 

5

Sunt ingrata quidem nec digna haec secula tantis

 

Dotibus: at facias nominis ergo tui

 

Ut sic in terris sanctorum ecclesia crescat

 

Et fiat magnum nomen ubique tuum

[fol. 92v]

In obitum G.Wibotii J.Regius. ¹

1 Eerste versie van gedicht, dat overgeleverd is door Simeon Ruytinck, Geschiedenisse, ed J.J. van Toorenenberger, Utrecht 1973; werken Marnixvereniging, Serie III, dl.1, pp119-120.