Lauwer-stryt

[p. 197]

Aan Juffr. Elisabeth Mortiers.

WIe dat zijn tijdt wel gade slaat
En nimmer zorgloos varen laat,
Maar komt met stadich yver slaven
Naar wijsheydt, die haar doelwit heeft
Op 't hooghste goedt daar 't al door leeft,
Die zal als uyt een Gout-mijn graven
Een schat die diep verborgen leydt,
En noch door eeuwen, noch door tijdt,
Zal in haar gulde glans ontluystren;
Ja spotten met het werelts mal,
Tot dat de ziel zich eenmaal zal
Onsterflijk aan den Hemel kluystren.
Wel aan dan kuys', en schrand're Maagt
Wiens Zon aan 't Y soo helder daagt,
Maak dat dien schat u toe mach komen:
En houdt een wakend oogh in 't zeyl,
Op dat uw dichtkunst boven 't peyl
Van ware deucht mach nimmer komen.

Ik tracht VEERder

Cornelia van der Veer.