Lauwer-stryt

[p. 64]

In het Stamboek Van de Zin en zedenrijken Juffr. Cornelia van der Veer.

WAt keurt men voor het best het leven of de doodt?
Door 't leven blijft de ziel aan 't lichaam vast gebonden:

De doodt scheydt haar, en sendt het lichaam na de schoot

Der aarden; en de ziel werdt elders heen ghezonden.

Het leven dat gheniet des wereldts zoete vreugt,

En wordt door dat vermaak als in het top getogen:

De doodt die snijdt haar af in 't bloeyenst van de jeugt,

En boodtschapt yder een het sluyten van zijn oogen.

In 't leven bloeyt de kracht, en schoonheydt, van de mensch,

De schrand're wijsheydt blinkt als heldre Diamanten:

De doodt veldt Sampsons kragt, en Absalon zijn wensch.

Ook Agurs wetenschap, die Godt hem in quam planten:

In 't leven heeft men reuk, gezigt, gevoel, gehoor,

[p. 65]

 

En daerenboven noch de smaak van 't Woordt des Heeren.

 

De doodt die rooft dit al, en strekt een vaste spoor

 

Voor die, die van dat pat haar lichaam moeten keeren:

 

Naauw kloptse onverwagt aan 's menschen hersen-vat,

 

Of stracx zoo staat men stijf als hert-verherde rotsen.

 

De ziel daar toe geperst, die soekt een ander stadt,

 

En laat de dode romp ter Aarde neder plotzen.

 

Wat dunkt u Van der Veer ô braaf begaafde Maagt

 

Wat zoudt gy voor uw deel voor 't beste willen kiesen?

 

Indien mijn keurde uw in dese zin behaagt,

 

'k Zoudt leven door de doodt, om 't leven wel verliesen.

 

Vaak leeft een wereldts mensch die 't leven niet en heeft,

 

En sterft als hem de kragt van 't leven is gegeven.

 

De doodt is recht gezeydt, ('t zy waar men henen streeft)

 

De deure van de doodt, de deure van het leven.

 

Dit zeg ik dan voor 't lest op dat ik sluyt mijn digt,

 

Men leeft door Godtvrugt, schoon men 't leven heeft verloren,

[p. 66]

 

En wandelt door de doodt na 't eeuwich durent licht,

 

Dus is de doodt vry meer dan doen men wierdt geboren.

Fredericus Schuleris

Fidem Spiro.

In Amsterdam den 15. April 1663.