Lauwer-stryt

Antwoordt:
Aan Juffr. Catharina Questiers,
Wegens haar gevond'ne Lauwer-krans.

TWede Sapho wiens gedichten

Als de glans van Phebus lichten,

In ons Schiprijk Amsterdam:

Daar de tijdt uw tijdt aan nam;

Daar uw Ster eerst door quam breken;

Toen gy 't hooft quamt op te steken,

En 't wel-liefb're levenslicht

Eerst om-scheen uw klaar gezicht.

'k werd genoopt met scherpe sporen,

Wijl mijn Zang-Goddin komt horen

d'Echo van 't volmaakt gedicht

[p. 3]

 

Door uw schrander breyn gesticht:

 

Speelend' op wel eedle Bladen,

 

Die aan Boxvoet noch Nayaden

 

Maar aan Phebus, als een Godt

 

Aller Dichtren, zijn ten lot

 

Toegevallen, en geschonken

 

Hun, die door hun yver vonken

 

Streven na 't getopt Parnas,

 

Daar hy uyt de Henghste-plas

 

Haar zoo mildlijk komt besproeyen,

 

Dat de frisse Lauwren groeyen

 

Om het wel gezegent Hooft

 

Als een mild en dierbaar Ooft.

 

't Geen ik nimmer was deelachtigh,

 

Want mijn macht is heel onmachtigh

 

Om te klav'ren op dien top,

 

Waar van dat gy drop op drop

 

Door een ingeboren yver,

 

Uyt dien Kristalijne Vyver

 

In uw dichtent Dicht-Vat haalt,

 

Waar op Y en Amstel praalt.

 

Zulk een passen Lauwerieren,

 

Daar gy komt mijn Hooft mee zieren;

 

Want mijn plomp en slegte toon

 

Is onwaardich d'eedle Kroon,

 

Wijl ik nimmer 't nat quam smaken

 

Uyt de Bron die d'Henghst kon maken

 

Van hem, die Andromeda

 

Losten voor verderf en schaa.

 

'k Weet wanneer men ook gingh vragen

 

Aan 't Orakel, wie zal dragen

 

d'Eedle Krans van Lauwerier?

[p. 4]

 

Dat Apollo riep, Questier,

 

'k Zal my echter dankbaaer tonen

 

Dat gy quaamt mijn hooft bekronen

 

Met dit over-puyck gevlecht:

 

Aan uw letter-trandt gehecht.

 

Doch ik zend'ze aan u weder,

 

Wijl mijn ongenebde veder

 

Noyt bevochten heeft die kroon:

 

Vaar dan wel, en my verschoon.

Ick tracht VEERder

Cornelia van der Veer.

In Amsterdam den 27. November Anno 1662.