Lijkkransje uit fraaije bloemen (op den Nederlandschen Helikon geplukt) zamen gevlochten, neergelegd op het graf van Henriette Wilhelmina Rojer

Lijkkrans voor mijn dochtertje.

Een rei van engelen zag,

Door 't dunne wolkfloers heên,

Of ergens, hier beneên,

Een zuivre parel lag,

Die waardig was te pralen

In 't goud van 's hemelszalen.

[p. 29]

 

In 't einde viel het oog

 

Op margareetje, een wicht,

 

Dat pas, door 't levenslicht,

 

Bestraalt werd van omhoog,

 

En blijdschap nog ellende,

 

Noch deugd, noch ondeugd kende.

 

 

 

Dat pareltje vol glans

 

Behaagde 't Englen dom,

 

Des daalde 't, in een' drom,

 

Van 's Hemelsch hoogen trans,

 

En streek, met penne en veder,

 

Bij grietjes wiegje neder.

 

 

 

Hier nam het met een vaart,

 

Dat pareltje in zijn magt,

 

Belonkte en kuste 't zacht,

 

En vloog 'er meê, van de aard',

 

Naar 't rijk der zaligheden,

 

Doch liet de schulp beneden.