Lijkkransje uit fraaije bloemen (op den Nederlandschen Helikon geplukt) zamen gevlochten, neergelegd op het graf van Henriette Wilhelmina Rojer

Aan Virginie,
op het afsterven van haar dochtertje
Henriette.

Is henriette neêrgestort?

Die lieve en jonge spruit verdord?

Helaas! wie helpt mij klagen?

Maar wie verbaast zich, dat een bloem,

Hoe schoon, hoe eêl en rijk van roem,

Werd door een hagelbui geslagen.

[p. 30]

 

virginie! wees toch niet bedrukt:

 

Ze is niet geslagen, maar geplukt

 

Door hares Scheppers handen,

 

Eer dat een spin, of vuil gediert',

 

Haar zuivre blaadjes heeft ontsierd,

 

Of middag-zon haar deed verbranden.

 

 

 

Zij is geplukt, om weer geplant

 

Te worden in het heilig land,

 

Daar zal zij eeuwig bloeijen.

 

O zalig bloempje! wie benijdt,

 

Dat gij altijd gelukkig zijt,

 

Nu 's hemels dauw u zal besproeijen?

 

 

 

virginie! wilt ge uw bloempje weer

 

Of wilt gij 't laten bij den Heer,

 

Die 't beter zal dan gij bewaren?

 

Die keur, dunkt mij, vereischt geen raad:

 

Zoo, zoo; herstel uw blij gelaat:

 

Haar welstand moet elk vreugde baren.