Vander xij.ter ende een snoede bloeme geheiten Dwaesheit.
Als ic van der scoenre bloemen van wijsheit een deel ghesproeken hebbe soe wil ic nu voert scriven van eijnre vuylre stekele gheheiten sotheit off dwaesheit in onsen duytsche ende een yeghelijc sprect nae sijns lants taele. Ende daer om en salmen niemant straven want god en heeftet niet alsoe geordeniert dat wij allen van eenre tonghen wesen sullen. Daer om so sijnt inden iersten dwase ende ongheleert die eenen anderen bespotten om sijnre talen die hem van sijns lants weghen aengeboeren is. Als ons plato bescrijft soe is die dwaesheit menigherhande. Want sommeghe sijn rechte gheboeren dwase die niet en weten wat goet of quaet is. Sommeghe sijn die soe vol melancolien sijn dat hen ghebrect memorie ende en sijn gheen meester haerre sinnen. Sommeghe ander sijn bij tijden onwijs of ijdel van herssen nae loep vander manen die heiten in latijn lunatici.
Die sotheit vander memorien sijn van .iiij. manieren. Die ierste maniere is dat een menscche niet en voerdenet wat hij doen sal ende gheen dinghen en doet betamelijck alsoe het behoert. Die ander is dat een niet en voersiet in sijnen ghedachte dinghen die hem weder vaeren off ghemoeten moeghen. Die derde is dat een te haestelijck sijn dinghen doet ende bij rade niet doen en wilder gheenre die hem best verstaen.
Die vierde manier is dat een sijn begonnen saken scandelijc versuympt ende mit tragher doerheit laet ongheeyndt. Het is haerder ende vreselijker enen sot die in torne is verwoet te ghemoeten. dan den beer die sijn jonghen genoemen sijn die nochtan anxtelijc sijn te bestaen.
Men mach eenen wulden stier ghelijken bijder sotheit die en mach van natueren gheen roet ansien. Die den wilden stier vanghen wilt die cleetet hem mit roeden. ende gaet opter stat daer hij daghelics meest te verkeren plach Ende als die stier die man mit roeden versiet soe verkiest hij dien man ende neempt sijnen loep wt rechter verwoeder sotheit ende loept mit sijnen ontloeken hornen wt alle sijn machte opten man die daer nauwe op wacht. Ende als dese dwase beeste mit groten crachte den man waent doerloepen. soe sciet die man lichtelijc achter den boem daer hij aenstont. Ende die stier aencomende mit groten laste blijft alsoe vaste mitten hornen