Uit de nalatenschap van een dromer

[p. 25]

Beelden uit het verleden

[p. 27]

Ada's bruiloftsfeest (1284)aant.

De stormwind gierde met dof gedruis,
ik dwaalde treurig om Ada's huis;
daarbinnen blonk met rode schijn
de bruiloftstoorts op 't blank satijn,
daarbinnen klonk zo rein en schoon,
de zilv'ren snaar met zoete toon.

De stormwind gierde met dof gedruis,
ik dwaalde grimmig om Ada's huis;
daarbinnen stond, die 't woord mij gaf
van trouw te blijven tot aan 't graf,
daarbinnen stond ze in 't bruiloftskleed
en gaf Costijn haar huw'lijkseed.

De stormwind gierde met dof gedruis,
ik rende razend in Ada's huis;
daarbinnen stond ze en werd zo bleek,
dat ze aan de sneeuw in kleur geleek;
daar stond Costijn en zag naar mij
en staakte ras zijn kozerij.

De stormwind gierde met dof gedruis,
'k doorstak de bruigom in Ada's huis;
daarbinnen stond ze en 's bruigoms bloed
stroomde op 't satijn met purp'ren gloed;
daar zonk zij neer, nu bleek, dan rood!...
Toen 'k haar omhelsde was ze dood.

De stormwind giert nog met dof gedruis,
en 'k dwaal weer treurig om Ada's huis.
Daar stond ze eens in haar volle praal,
zo schoon als de ochtendzonnestraal,

[p. 28]

 

ze is bleker thans. Hoor! 't Klokgebrom!

 

Ach, Ada roept me... Ik kom! Ik kom!...