De werken. Deel 12. Verspreide en nagelaten poëzy. Deel 2

[p. 275]

Aan d'uitgang van het Haagsche bosch.

I

Hoe grootsch 't geboomte in zomerdos

Het Huis in 't Bosch

Met pracht omvleugel',

't Weleer

Verrijst me op 't plein niet weêr,

In paadjesstoet en ridd'renheer

Een telle leidend bij den teugel:

Niet langer slaat Amelia

Er fier haar schoone schepping ga,

De kunsten off'rende aan de glorie;

Noch groet meer uit der wolken ruim

De faam in Freed'rik-Hendriks pluim

De liev'lingsleidstar der victorie; -

Verweesd, miskend treedt uit die poort

Hun kranke kleinzoon mijm'rend voort,

[p. 276]

 

Verlaten, - zoo ge hazewinden

 

Vast springende over 't veld

 

Niet telt;

 

En zoekt den lommer van de linden,

 

En weegt de keten die hem knelt!

II

Oranje zijn en onberoemd!...

Zoo vroeg gedoemd

Tot vuige ruste, -

Al blaakt,

In nachten half doorwaakt,

De dorst hem die naar daden haakt,

Die Maurits koelde op Nieuwpoorts kuste!

Oranje... en zonder dat zijn vaan

Op 't verste bolwerk uit mag slaan,

Hij zelf, de kling ter hand, er onder;

Al zwijgt, helaas! de zang der zee,

Triumfen ruischend langs de reê,

Op 't land voor 's vijands schutgedonder!

Oranje... die niet enkel sproot

Uit hem, wiens bloed der vrijheid vloot,

Die d'eersten Willem waard zou blijken,

Zijn erve naar den geest

Het meest,

Wist Hollands wijsheid slechts van wijken,

Waar Hollands trouw geen waan geweest!

[p. 277]

III

O jonkheid, vreemd aan elk genot,

Ge komt van God!

Dat hij zich buige,

En niet

De wolke van 't verdriet,

De glans des bliks die opwaart ziet

De stemming van zijn hart getuige!

Daar snellen door de lindeblaên

De slanke hazewinden aan,

Om trouw zijn dorre hand te lekken;

Daar rijst, in suiz'lend boschgezucht,

Een lied van geesten op de lucht,

Verwachting als 't geloof mag wekken!

‘Gods wil,’ zoo fluist'ren zij, ‘geschiê,

Hij gaf geboorte u en genie,

Leer gij verdrukking lout'ring heeten;

Verbeid der tijden loop

In hoop,

En geldt het vrijheid van geweten,

Gij redt uw Holland, gij Euroop!’

1851.