De werken. Deel 12. Verspreide en nagelaten poëzy. Deel 2

(1896)–E.J. Potgieter– rechtenstatus



[pagina 130]
Speelmans-deuntje.Ga naar voetnoot1 Stem: Van 't lose visschertjen. oud amst. liedeboeck.
1 Het mildste zonneschijntje Verleent het landschap kleur Noch geur, Als 't gulden Rijnsche wijntje, Den roemer, dien ik beur: - Wie zou druilen, Wie zou pruilen, Die 't zag blaken En mogt smaken? 'k Roep tot morgen Vaarwel aan mijn zorgen, Als ik druiven-zonlicht speur!

[pagina 131]
2 Hoe lokt het uit mijn vedel, - Veel bloempjes draagt in Mei De wei, - Die liedekens zoo edel, Dat allerzoetst gevlei: - ‘Vlugge lansje, Kom, een dansje!’ - ‘Aardig zusje! Geef me een kusje!’ - En de voetjes Zij tripp'len al zoetjes, IJlings zwiert een bonte rei!
3 Al menig scheepjes-schelling, En zoo 't een pietje doet, Ook goed! Glijdt langs de gladde helling Van mijn' versleten' hoed: - Oude manneke! Nog een kanneke, - En, mooi-Klaertje! Nu je vaertje Niet zal kijven, Och! laat me bedrijven, Speelmans knepen zijn ook zoet! 1842.	voetnoot1 Op de geestige schilderij van Ary de Voys is de speelman in dubbelen zin, ‘de quint quyt;’ - dit verklare den luchtigen toon van het deuntje.