De werken. Deel 12. Verspreide en nagelaten poëzy. Deel 2

[p. 84]

Reis-lust.

Golf bij golfje zag ik dansen

Op het zonnig IJ,

Luchtig stoof de rei in 't glansen

't Steigerhoofd voorbij:

Of mij de eigen aandrift spoorde

De eigen lust naar zee,

Ging ik, die haar lokstem hoorde,

In gedachte meê.

Hoe het schuim om 't bootje krulde,

Dat ter brik mij droeg!

Hoe de wind de zeilen vulde,

Daar 't genot uit sloeg!

Stad en werf, - paleis en toren,

Dook ten waterrand,

Alles scheen in 't zwerk verloren:

Goeden nacht, mijn Land!

[p. 85]

 

In den vreemde rond te dwalen,

 

Waar het fel azuur

 

't Statig palmenwoud doet pralen

 

In een zee van vuur; -

 

In den vreemde rond te dolen,

 

Waar de luchtstroom vlijmt

 

Uit des ijsbeers donk're holen,

 

En de naalde zwijmt; -

 

 

 

Onder 't worst'len met de zeeën

 

Stormen 't hoofd te biên, -

 

Op de schaars bezochte reeën

 

't Wilde volk te zien, -

 

Alle taal en tong te hooren,

 

Lang gewenscht genucht!

 

Eind'lijk zijt ge mij beschoren...

 

't Krijtgebergte vlugt!

 

 

 

Hoor! het schip neemt wraak van 't marren,

 

't Eischt gevierden toom;

 

And're heem'len, and're starren,

 

Groet ik in mijn droom...

 

IJlings grijpt des eerbieds kilte,

 

Grijpt me een sidd'ring aan,

 

Voor het rijk van storm en stilte,

 

Voor den Oceaan!

 

 

 

Alle waat'ren, alle stroomen,

 

't Vloeijend vier van 't Zuid,

 

't IJs aan 't grimmig Noord ontkomen

 

Stort in hem zich uit;

[p. 86]

 

't Oosten voedt hem als het Westen,

 

Waant ge dat het baat?

 

Overal blijft ruimte resten,

 

Ruimte nooit verzaad!

 

 

 

't Is het schrikkelijk-verbeven',

 

't Is voldoende kracht,

 

Die geboden wenscht te geven,

 

Noch geboden wacht!

 

Overmaat van louter sterkte,

 

Die niet winnend zwicht, -

 

En wie toch natuur beperkte,

 

't Land is in 't gezigt.

 

 

 

Hoe die wereld op gaat doemen,

 

Hoe zij ons verkwikt!

 

Bosschen, als een krans van bloemen,

 

Om 't gebergt' gestrikt,

 

Steden, als een zwerm van bijën,

 

Strijkend langs de kust:

 

Valscher Goden heerschappijën,

 

Maar zich Hem bewust!

 

 

 

Hem verkondigt die pagode,

 

Hem die minaret,

 

Hem 't altaar der versche zode,

 

Hem de steenen wet!

 

Onder alle hemelstreken,

 

Onder elk genot,

 

Onder ieder tranenleken

 

Stijgt de geest tot God!

[p. 87]

 

Fantazie van rijper jaren!

 

Voor uw hooger eisch

 

Zwicht de tooverkracht dier baren,

 

Vlugt de waan der reis;

 

Heel den aardbol om te zeilen

 

Was als knaap mijn dicht:

 

's Levens dieper zee te peilen

 

Is des mannen pligt!

 

 

 

Aan de Nieuwe-Stads-Herberg,

 

te Amsterdam.

 

1841.