De werken. Deel 11. Verspreide en nagelaten poëzy. Deel 1

[p. 134]

XXXV
Proeven van romances.
Uit het Spaansch.¹

I
Trouwloosheid.
Naar Juan de Linares.

In de kapelle van Marij

Daar waakte, bad en weende zij.

‘Wil mij, goede kluiz'naar! zeggen,

(Dat U God genadig zij!)

Ging zij, wie ik vurigst minne,

Heden niet uw kluis voorbij?’

- Hoe bad en weende zij!

1 De proeven zijn kort, lange proeven te geven schijnt mij even onbescheiden, als het voorlezen van 300-regelige dichtstukken in Vriendenkringen.

[p. 135]

 

‘Bij 't geloof, mijn vlugge ruiter!

 

Verre is loos bedrog van mij,

 

Eer nog 't Oost van purper bloosde,

 

Ging zij reeds mijn kluis voorbij!’

 

- Hoe bad en weende zij!

 

 

 

‘Ach! terwijl zij bitter schreide,

 

Sprak ze in somb're mijmerij:

 

Wee! den ongetrouwen minnaar,

 

Vol van list en huich'larij!’

 

- Hoe bad en weende zij!

 

 

 

‘Wee den man, die speelt met woorden!

 

Driewerf snood zijn veinzerij,

 

Zoo zij vrouw of meisjes foltert,

 

Dubb'le trouw verdienen zij!’

 

- Hoe bad en weende zij!

 

 

 

‘Wee de vrouw, die zijn beloften

 

Meerder houdt dan spotternij:

 

Wie haar knecht was, wordt haar meester,

 

Want hun strik is veinzerij.’

 

- Hoe bad en weende zij!

II
Schoonheid.
Naar Oil Vicente.

Vrolijk als de westewind
Ai! hoe schoon is 't lieve kind!

[p. 136]

 

Zeg, o zeeman! die de baren

 

Als de vorst zijn rijk bemint,

 

Vindt ge uw zee, uw zeil, u starren

 

Even schoon als 't lieve kind?

 

 

 

Zeg, o ruiter! die uw waap'nen

 

Liever hebt dan maag of vrind,

 

Vindt ge uw ros, uw zwaard, uw helmpluim

 

Even schoon als 't lieve kind?

 

 

 

Zeg, o herder! die uw schapen

 

Uitdrijft, als de dag begint,

 

Vindt ge uw kudde, uw dal, uw bergen

 

Even schoon als 't lieve kind?

 

 

 

Vrolijk als de westewind,

 

Ai! hoe schoon is 't lieve kind!

 

 

 

Heemstede, Julij 1833.