De werken. Deel 11. Verspreide en nagelaten poëzy. Deel 1

(1896)–E.J. Potgieter– rechtenstatus



[pagina 56]
XVI De verdelging van Sanherib. (Naar eene van lord Byrons ‘Hebrew Melodies’.) Als de wolf op het lam viel de Assyriër aan, En van purper en goud glom zijn helm en zijn vaan, En zijn speeren geleken door aantal en pracht Het ontelbaar gestarnte in een helderen nacht. Als de blad'ren van 't woud in 't feesttij van 't jaar Was bij 't zinken der zonne der vijanden schaar; Als de blad'ren van 't woud wen het najaar regeert Lag de vijand des morgens verstrooid en verneêrd. Want de doodsengel zweefde op den wind in het rond, En hij blies op het sluimerend heir en verzwond, En hun oog werd zoo dof en hun hart werd zoo kil, En 't ontsloot zich en brak - en het klopte en stond stil.
[pagina 57]
En het moedige ros legt er krimpend zich neêr, Maar het vliegt met den morgen naar 't slagveld niet meer, En de grond waar 't op viel is met schuim nu belaân. Meerder koud dan de rotsplant gewiegd door d'orkaan. Ook de ruiter ligt daar als de bloem in het gras, Met de daauw op de wenkbraauw, de roest op 't kuras, En men steekt geen trompet, en geen vuur wordt bewaakt, En geen lans meer geheven, geen kreet meer geslaakt. En de weêuwen van Assur beklagen haar lot, En vervloeken hun Baal en vergruizen hun God, En de macht van den Heiden - geen zwaard wierp hem neêr - Is versmolten als sneeuw in den gloed van den Heer! 1830.