Voor eenzaamen

[p. 164]

Aan een Kleine Zangster.

Welke toontjes, lieve Koosje!

Kleine gunstling der natuur,

Hoe veel buiging in die toontjes!

Hoe veel leven! hoe veel vuur!

Als een zagtgeroerde cijther

Klinkt uw lieve stem; zij dringt

Mij door 't hart; 'k zie aan uw oogjes

Dat uw hartje ook mede zingt.

Zeldzaam sieraat van uw leeftijd,

'k Ben verrukt en gansch gehoor.

Uw geleigeest was voorzeker

Zanger in het hemelkoor.

[p. 165]

 

Filomele zong slegts viermaal,

 

In uw leeftijd, en zijn lied

 

Volgt gij - dog gij hoorde 't zeker,

 

In uw woelig woonoord niet,

 

 

 

Zielvol zijn de lieve trekjes

 

Van uw kinderlijk gelaat,

 

Als uw klein maar poeslig lijfje

 

Vrolijk drib'lend voor mij staat;

 

Als uw gulle zoete lachjes,

 

Als uw schrandre lieve blik,

 

Mij als zeggen: ‘hoe gelukkig -

 

Met mij zelf voldaan ben ik,’

 

'k Zwijg al peinzend, en - ik zucht….

 

Uw zoo vlug en schrander geestje

 

Schijnt me een vroeg gerijpte vrucht -

 

'k Denk somwijl, met vogtige oogen,

 

Koosje lief! Gij zijt te groot

 

Voor uw jaren, voor dees aarde.

 

Ach! zoo gij ze een ras ontvloodt,

 

Naar een blijder beeter wereld

 

Daar men zingt en nimmer weendt

[p. 166]

 

Daar de toon der hemelharpen

 

Zig met Englenzang vereend!

 

Daar, daar was u, lieve Engel!

 

Wis meer dan vreugd dan hier bereid

 

Daar….. Maar neen ach blijf, mijn Koosje

 

Blijf uw ouders vrolijkheid.

 

Zing - zo ooit de zorg hen kwelde,

 

Hen de zorgen van het hart.

 

Zing, drukt ooit hen 's levens moeite,

 

Zing hun troost in hunne smart.

 

Of wanneer der Jaren onlust

 

Hunne harpen zwijgen doet,

 

Laat uw toontjes dan nog klinken;

 

En vernieuw hun jeugd en moed.

 

 

 

Leef ook zelf altijd gelukkig!

 

Plukt vol zuivre kindervreugd

 

Reeds de bloempjes van genoegen,

 

In uw onbezorgde jeugd!

 

Englen waakt, beschermt deze onschuld!

 

Leid haar zagt dit leven door,

 

Voer haar eens op Jesus wenken,

 

Bij het eeuwigjuichend koor!