Voor eenzaamen

[p. 119]

De Eerste Bloemen.

Welkom, lieve Lentebloemtjes!

Die mij zegt: ‘Natuur herleeft!’

Gij doet hoop en zagte blijdschap

Ook herleven in mijn ziel.

Smachtend, toen noch sneeuw u dekte

Zag ik naar die bloemtjes uit -

'k Plukte u af - nu bloeit ge in 't kruikje,

Dat mijn dichtcel vrolijk siert.

Schooner - na een doodschen winter!

Treft me uw nette vorm en kleur.

Hemelsch blaauw en goud en purper,

Gloeit bij 't glanzend zilverwit.

[p. 120]

 

't Sierlijk hangend ganzenbloempje,

 

't Roosje der hypatika,

 

't Geelgevlamde krokuskelkje,

 

Streelt mij meer - hoe 'k langer staar.

 

 

 

De eerste warme regendroplen

 

Glinstren op uw dunne blaan;

 

Ieder droppel wordt een beekje

 

Lentewellust in mijn ziel.