Mengeldichten (3 delen)(1716-1722)–H.K. Poot– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 108] [p. 108] Arme Rykdom. IN uw goutkantooren wassen Atlas appels, hoog en laeg, En de tuimelende Taeg Hutselt'er zyn blonde plassen; Echter hoort men u van dorst En verwoeden honger klagen, Erizichtons onzer dagen, Tantals, die Godts gramschap torst. Laet Peru ook t'uwaert waeien, Koffert Indië ter vlucht; Water kan geen waterzucht, Gout geen' droogen goutdorst paeien. Arme gierigaerts, hoe na Zit gy by uw zilver warmer? Door uw' rykdom wort gy armer, Met uw schatten groeit uw schâ: Want die rinkelende banden Houden u, met recht verfoeit, Deerlyk op den hals geboeit: Dit is 't goet dier waerde panden. Ai, wort wyzer toch, en houdt Eenmael op van mynegraven; [pagina 109] [p. 109] Zyt niet langer ryke slaven; Goude vryheit gaet voor gout. Vreest ge dat de kerkhofkuilen Zullen steigeren in prys, Dat ge dus, bedaegt en grys, Rust en lust om gelt loopt ruilen? Of denkt ge eens met fyn metael 't Straffe sterflot om te koopen? Krezus zou dat vruchtloos hoopen: Krassus sneuvelde door 't stael Daer hem gout ontzet noch staten. Schoon de razende Fortuin Iemants gelthoop tot een duin Aen doet groeien, 't zal niet baten Als de doot hem, eer hy 't gist, Voortstuwt, volgens last van boven, Uit zyn hoven naer de hoven, Van zyn kisten in de kist. Vrekke heblust zal u quellen Al verlaet ge uw zwangre kiel; En van kommer krimpt uw ziel Midlerwyl uw beurzen zwellen. Doch, begeert ge, in gout verwart, Beter luk by 't haer te vatten, Zoo ontsluit de boei der schatten En verstoot uw gierigh hart. [pagina 110] [p. 110] Dan, dan zult ge u zellefs sparen: Maer al daelde Febus zelf Van het hemelsche gewelf, 't Klinkend gelt verdooft de snaren. Gaet dan, goutgriffoenen, zweeft Met uw levendigh geraemte; Al uw gout is root van schaemte Mits het zulke meesters heeft. EINDE. Vorige Volgende