Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten
(2014)–Sybren Polet–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 68]
| |
Vergroening aant.Tegenaarde, bestaande uit beweeglijke
tektonische platen als denkschotsen,
of omgekeerd.
Dagelijks schotsen springen,
reagerend op onderstromen en tegenstromen.
Wisselwinden van variërende temperatuur
als pure aanademingen.
Vanwaar?
Iets houdt onverwachts de adem in.
Jij?
Een kwestie van botsende luchtschotsen?
*
Het dal overziende: altijd verheugd
wanneer het uitzicht
hetzelfde is of vrijwel hetzelfde:
gestolde waterval
die blijft stromen & schuimen & stromen.
Het geeft een tevreden gevoel
op deze wijze
ook zelf nog eenzelfde te zijn.
En zelfs niet geïrriteerd
wanneer een ander naar jouw eigen stilleven kijkt.
*
Om dan toch weer terug te keren naar een domein
met losbandiger vegetatie,
vegetatie als verwilderde verbalisatie,
of omgekeerd.
* *
| |
[pagina 69]
| |
De versnelde groei van nieuwe stambomen,
fijnvertakte dendrietenstruiken, wuivend zenuwgras.
Nieuw groen.
Alle tinten groen.
Verde, que te quiero verde.
Hoezeer
wens ik je groen.
* *
De landelijke hoge-bloeddruk daalt.
De hele natuur
weer in groene meditatie,
actieve verstilling.
En ik weer bereid onbeperkt mee te verkleuren.
|
|