Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten
(2014)–Sybren Polet–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 62]
| |
Fabula rasa aant.1En ervaren hoe je door twee dode geluidsboxen
naarbinnen wordt gezogen,
wie weet
in welke gespleten ruimte.
En dan o, die vele tweedimensionale beelden:
een vlucht gevleugelde wijsvingers,
gericht
op evenzoveel halve dimensies
en die weer gehalveerd en gehalveerd.
| |
2Afwachtende stiltes.
Vanuit de verte nog wat
zwakke klankflikkeringen als lichtflikkeringen.
*
Een steeds verder uitdijende grote stilte
waaruit
steeds kleinere veelzeggende stiltes voortkomen.
*
Onbestemde helende stiltemuziek.
| |
[pagina 63]
| |
3En luisteren naar de geluiden
die in je eigen schedelheelal ontwaken,
neurale, subtonale, microtonale,
als de eerste prille tonen
van een ongehoorde polyfonie,
jij, weldra overweldigd
door steeds nieuwe interessante geluiden.
Het lijkt wel of ze uit een steeds grotere
kosmische binnenruimte komen.
En je voelt jezelf ál wijder en welluidender worden,
veelzeggender zelfs,
uitmondend in een ongehoorde verbofonie.
*
En klinkt daar ook niet een tintinnabulum,
een verweesd drieklankklokje?
|
|