Ydelheyt des werelts
(1645)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 154]
| |
[pagina 155]
| |
IS dit Parijsch, oft lichter werck?
Al wel ghemaeckt, en niet te sterck?
Daer hanghen ronds-om bellen aen;
Die doen des wereldts klater gaen;
Dat is oprecht een poppen-goet,
Dat Venus Boefken swijghen doet:
Als dit de moeder keert en draeyt,
Dan is het kindt gheheel ghepaeyt,
Dan heeft het kindt sijn volle rust,
Dan heeft het kindt sijn volle lust.
Maer is dees moeder niet wel blindt,
En noch veel sotter als haer kindt?
En die-men wel voor een Laudaet
Magh uyt gaen roepen langhs de straet?
Dat die den hemel, haer vermaeck
Oock stelt hier in een kinder-saeck,
In bellen, en in dol gherucht,
In lusten, en in vuyl ghenucht,
Die als een vlam van stroy verschijnt,
En dan tot vuylen domp verdwijnt?
O grooten sot! ô slechten dwaes!
Wat doet ghy al om weynigh aes?
Die om een pintjen soeten wijn
Gaet drincken voeders vol azijn;
En voor soo veel als niet-met-al
Wordt op-ghecropt met bitter gal.
En dit is den ghemeynen loop:
Gaet vraeght het vrij den heelen hoop.
Vrouw-Venus, en Vrouw-Venus-dier,
'K en acht u blijdschap niet een sier,
'K en acht u kleyn en kort gheral,
'K en acht het, seggh' ick, niet-met-al.
Mijn ziele gaet met haer verstandt
Al hoogher naer het Vader-landt:
| |
[pagina 156]
| |
Daer is al ander spel en vreught,
Daer wordt het hert gheheel verheught,
Daer singhen in een gulde sael
De neghen Chooren al-te-mael:
Men vindt al beter melodij
Daer boven vande Borgherij;
Daer is't dat ghy eens metter tijdt
Sult Philothea zijn verblijdt:
Daer sult ghy singhen aen den dans
Ghecroont met een Lauriren-crans;
Daer sult ghy singhen overluydt
Een Airken vande lieve Bruydt;
Daer sult ghy singhen eer-men scheydt:
Godt lof tot inder eeuwigheydt.
|
|
