Ydelheyt des werelts
(1645)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 112]
| |
[pagina 113]
| |
DEn Soetaert die hier voor u staet,
Die leert ons hoe de Wereldt gaet,
En wat sy doet, oft niet en doet,
Waer op alleen sy rusten moet.
Hy nam de Wereldt in de handt,
En proefde 't eens aen alle kant;
Dan stondt sy recht, dan stondt sy crom,
En altijdt viel de Wereldt om;
Tot dat-se viel op't cruysken neer,
En doen en keerde sy niet meer.
Wel is in't cruysken dan de rust?
En is die niet in 's Wereldts lust?
De waere rust is verr' van daer,
Dat wierd' ick lestmael eerst ghewaer.
Ick sagh een trots, een moedigh Heer,
Die op-gheblasen was van eer,
En had ses peerden in de koets,
En dan 'k en weet niet hoe veel goedts,
En Heerlijckheden twee oft drij,
En gaf de schoonste Leverij,
En hiel bancketten door het jaer,
Al oft een Graef of Prince waer.
Ick sey: Die heeft sijn vollen lust;
En noch en had sijn hert gheen rust.
Ick sagh daer eenen aen sijn gelt,
En hade den heelen nacht ghetelt,
En telde noch, en had't soo breedt,
En ley de sommen al ghereedt,
En docht hem eenigh geldt te licht,
Dat hongh hy in het goudt-ghewicht,
En sat en woegh van boven neer,
En potten t'samen even seer;
En sey soo met een drooghen lach:
Dat is al voor den ouden dagh;
| |
[pagina 114]
| |
Als wy eens worden oudt en kout,
Dan dient ons wel goedt onder-houdt;
Want wie niet wat in tijdts en spaert,
En soo van langher handt vergaert,
Die sal van hongher noch vergaen:
'T is nu al om het gheldt ghedaen.
Daer op soo kustede hy den sack,
Die vol van souvereynen stack:
Ick sey: Die heeft sijn vollen lust;
En noch en had sijn hert gheen rust.
Ick sagh hier lest een hofsche quant,
Dan met den voghel op de handt,
En met de wey-tesch aen de sij;
Dan weder inde piquerij,
En ghingh ghedurigh naer den noen
Den Tour van à la mode doen,
'T en waer hy sat in een prieel;
Want buyten had hy sijn Casteel,
Gheleghen in een groen valley,
Omringhelt met een vette wey;
En boven diën wel beplant
Met schoone druyven t'alle-kant:
Ick sey: Die heeft sijnen vollen lust;
En noch en had sijn hert gheen rust.
Soo soeckt een ieder over al
Waer dat hy sich vermaken sal,
Maer vindter niet als groot verdriet,
De ware rust en isser niet.
Want eer, en gheldt, en soete Min,
Die hebben vry wat quellingh' in,
En stooren dickwils heel een huys;
Des Wereldts rust is in het cruys.
|
|
