Ydelheyt des werelts
(1645)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
[pagina 81]
| |
WEl kleynen Nobis, slimmen Guyt,
Hoe steckte ghy u buycksken uyt?
Ghy zijt een Naentje metter daet,
En't schijnt dat daer wat wonders staet,
Ghy zijt een Buts, 't is al te klaer,
En Duymken was u beste-vaer,
En Heyltjen Dwergh dat was u Peet,
Wat meenje dat ick 't niet en weet?
Maer siet, door desen valschen schijn
Soo schijnt het cleyn wat groots te zijn.
Al thoont ghy dan een groot ghesel,
Ick seggh' noch eens men kent u wel.
Wat siet-men Quidams op de straet,
Met wie het noch al slechter gaet;
S'en zijn het niet, en willen't zijn;
Sy gaen ghecleedt in Armosijn,
Het huys dat hanght vol gouden leer,
Den vader is Monsieur mon peer,
En voor Monsieurens moeders deur'
Daer light den vuylen mest-hoop veur.
En of hy heel in't muskus gaet,
Dit stinckt noch al de heele straet.
En wie en loecher laetstmael niet
Met onse los verwaende Griet?
Sy hadde peerlen aen den hals,
Doch hier gheseydt, sy waren vals,
En Cypers poeyer in het hayr,
Al of het een Princerße waer,
En droegh een Cruys van diamant,
En had den waeyer in de handt,
En dan noch mouchen op haer vel:
Wat dunckt u eens, gingh dat niet wel?
En daer-en-tusschen hoe-se gaet,
Sy roept noch al: 'T is mijnen staet.
| |
[pagina 82]
| |
Al-even-eens of desen pracht
Kost grooter maecken haer gheslacht.
Wat meentje dan wie datje bent?
Men' heeft u over langh ghekent,
Als ghy met een roey lijfken ginckt;
Foey! dese hoovardije die stinckt.
Al gaetje nu wat hofs, en net,
Al zijtje soo wat op-gheset,
Al gaetje proncken als een kauw,
Al zijtje moeyer als een Pauw,
Ghy zijt, en blijft ons ouwe Griet:
Dat maer is schijn en is-men niet.
|
|
