Ydelheyt des werelts
(1645)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 52]
| |
[pagina 53]
| |
WEl Cupido ghy dobbel Kindt!
Wel! sult ghy slaen die ghy bemindt?
De wereldt die ghy hebt gheviert,
Is met u slaghen niet verciert.
Waer heeft u booghsken dat gheleert?
Hoe is het in een sweep verkeert?
En ghy die teghen over staet,
My dunckt ghy zijt al even quaet.
Wel felle Hex, wat peyst ghy dan
Dat dit de wereldt herden kan?
De wereldt loopt ghenoegh verdraeyt,
Al wordt-se met gheen sweep bewaeyt.
Vraeght ghy my Leser: Wat bediet
Het speeltjen dat ghy voor u siet?
'T is anders niet, in't cort gheseydt,
Als hoe de vuyle liefde scheydt,
En hoe-se duert een weynigh tijdt,
En dan verkeert in Haet en Nijdt.
'T en is niet langher als een jaer,
Dat dit noch iemandt wierd' ghewaer,
Het deirt my van het gheestigh Kindt,
Dat daer den Lichtmis heeft bemindt.
Hy schreef haer menigh minnen-brief,
En swoer hy hadd' haer dapper lief:
En op het smeecken vanden Quant
Soo waeght de duyf haer besten pandt.
Terstondt het minnen was ghedaen,
En stracks soo gingh het haeten aen.
Eylaes! ick kende't Boefken wel;
'T en soeckt doch niet als katten-spel.
Siet, dat-men eerst in weerden hiel,
Daer voor men op sijn knien viel,
En gaen sou in een wreede doodt,
Die liet-men sitten in den noodt.
| |
[pagina 54]
| |
Doen sey den Quant: Adieu Mon coeur.
En toonde haer met een de deur:
En sey, 't waer teghen vrienden danck;
Soo scheydden sy met eenen stanck,
Doen was den boogh gheen booghsken meer,
Maer sloegh daer mé al even seer,
En dreef haer stracks ten huysen uyt:
Wat dunckt u vanden valschen Guyt?
Ick seggh' dan, Iongheydt, jonghyedt leert,
Hoe haest dat hier de liefde keert:
En als den boogh ontspannen is,
Ghy weet wel dat't een gheeßel is.
|
|
