Ydelheyt des werelts
(1645)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 32]
| |
[pagina 33]
| |
HOe dat de wereldt meer vergaet,
Hoe dat-se meer in sonden staet;
En hoe-se meer quaey kieckens broeyt.
Siet die eerst in het heel ghelas
Maer een alleen een Boefken was,
En die alleen in boosheydt stack,
Soo rasch des wereldts broosheydt brack,
Die vindt nu Boefkens over al,
Soo wordt het Een, een groot ghetal.
O tijdt! ô wat en condy niet!
Ghelijck-men inde wereldt siet.
Daer comt een slecht onnoosel Kindt,
Dat nerghens in gheen been en vindt,
Dat vat terstondt een Boefken aen,
En seyt hem: Laet ons t'samen gaen.
En leydt den soetaert hier en daer,
En leydt hem ick en weet niet waer.
Men kaert en dobbelt even seer,
Men drinckt, en clinkt van boven neer.
Hy siet daer alle boeverij,
Hy leert daer alle schelmerij.
Daer wordt het gheldt hem af-ghevist:
En is een Boefkens eer hy 't wist.
En daer maer eerst was eenen Guyt,
Daer comter nu een paerken uyt.
De boosheydt die is haest gheleerdt,
Voor die met Boeven wat verkeerdt:
Want selden keerd' hy sonder vleck
Die was gheweest ontrent het peck.
O Kinders! siet wel wat ghy doet,
Al wat-men leert en is niet goet;
Besonder kinders op de straet
En leeren anders niet als quaet
| |
[pagina 34]
| |
Het schijnt hen al wel goedt te zijn;
Het schijnt hen al wel soet te zijn,
En niemandt peyster van hen al,
Hoe dat het speeltjen eynden sal.
En weet ghy niet wat dat bediet
Dat cruysken, dat ghy hanghen siet?
Dat cruysken, cruysken, vat het wel,
Dat is het eynde van het spel.
|
|
