Den schryver tot syn boecxken.
GAet Boecxken, gaet vry uyt, en laet de menschen praten,
Die schorft is op sijn hooft die sal den kam noch haten;
Gaet henen even wel, en spreeckt met stouten mond',
Daer sachte Meesters zijn, daer blijft een vuyle wond'.
Maer dat ghy u wel wacht van niemandt niet te laecken,
Ghy moght de fouten wel, maer niet de menschen raecken;
Straft vry de Ydelheydt, en wat de Wereldt doet,
Maer dat ghy nimmermeer treedt iemandt op de voet.
Als ghy u daer voor wacht, dan isset gheen verwijten,
Maer in den gribbel wat, en in den grabbel smijten,
En of ghy somtijts noemt ons Claesje, Griet, of An,
Dat is van niemandt niet, dat is van allen man.
Men magh nu anders niet; soo teer zijn onse ooren,
Dat niemandt niet en wil de platte waerheydt hooren;
Al waer het uwen vriendt, nijpt ghy hem wat te fel,
Stracks is hy op sijn peert, en springht schier uyt sijn vel.
Soo dat-men hedensdaeghs moet als Churgijnen leven,
Die strijcken eerst den erm eer sy een steecxken geven,
En trecken soo het bloedt dat in de aders sit,
Op dat het heele lijf ghenese door een lit.
Nu merckt ghy immers wel hoe dat ghy u moet draeghen,
Op datter noyt met recht kom' iemandt van u klaeghen:
Daerom siet wat ghy doet eer dat ghy u verbrandt,
Want daer is over al soo menigh vies verstandt.
Maer wat een Lichte-veegh, en Venus-jancker smallen,
Of wat een Kiecken-hooft wil van u ligghen rallen,
Of ievers een Doctoor met hersen van papier,
En past op hunnen klap, en snaeter niet en sier.
Doch so u iemandt quaem te stooten, en te smijten,
Daerom en moet ghy niet ghelijck de kinders krijten,
Maer krijghde gy't te quaet, en praemt u meerder noot,
Soo neemt u toevlucht dan op Philotheas schoot:
| |
Sy heeft u menighmael verwacht met groot verlanghen;
Sy sal, ick wetet wel, met blijdtschap u ontfanghen,
En nemen in de handt, en toonen metter daedt,
Dat sy is u Mameer' of seker seer bestaet.
Sy sal u Marsepeyn, en Mustasolen gheven,
En veel meer lecker dincks als ghy hadt van u leven,
En eenen Sinte-Claes, dan weer een Nieuwe-Iaer,
En Suycker en Candys dat heeftse allegaer.
Noch sult ghy Peperkoeck, Rosijnen, ende Vijghen,
Soo veel als ghy begheert met heel papieren krijghen,
En waefels honingh-soet met soo veel specerije
Van suycker, en Caneel, en ander leckernije.
Nu peyst eens liefste Kindt hoe dat ghy haer moet minnen,
Hoe ghy u best moet doen om haere gunst' te winnen,
Doet altoos watse seydt, vergramt haer nimmermeer,
Dat is naer mijn verstant voor u een nutte leer.
En merckt ghy datse heeft somtijdts een pratens-vlaeghje,
Al is sy in den hof, of onder een groen haeghje,
Seght Philothea dan met eenen soeten lach,
Dat ick uyt gront mijns hert haer wensche goeden dagh.
|
|
Auteursrechtvrij