Ydelheyt des werelts

Alderliefste Philothea,

DAer was binnen Luea in Italien eenen Moeselaer, die op den pijp-sack ghespeelt hadde voor alle de Borghers deuren, ende niet, of weynigh ontfanghen hebbende, is hy mistroostigh gegaen naer de Kercke, ende staende voor een silveren beeldt van eenen Salvator, sey hy: Heer, ick heb den heelen dagh ghespeelt voor die ondanckbaerighe wereldt, nu wil ick liever voor u spelen, 't welck doende heeft het beeldt eenen silveren schoen, of plattijn voor den Speelman laeten vallen, die-men het beeldt nimmermeer weder aen den voet en heeft connen stellen, al of den Salvator had willen te kennen gheven dat hy de diensten die t'sijnder eeren gheschieden, al ghetrouwelijcker sal loonen als die-men voor de wereldt is aenvangende. Die de Wereldt dient, dient eenen ondanckbaeren, ende krancken Heer, soo dat David; die nu Herder, nu Koninck, nu

[fol. ††6v]

vluchtigh en ballinck was, oock wel sey' datse is een bedrieghelijck peerdt tot de saligheyt. Oversulcks staet het eenen voorsichtighen Ruyter toe, sijn voeten niet te diep in den steghel-reep te stellen, om in alle gheval het in 't water of slijck wou gaen ligghen, hy altijdt met eenen spronck alle onghemack sou connen verhoeden: daerom schijnt hy vry al te sorgheloos ende te onbedacht, die sich sonder achterdencken daer al te diep wil insteken, ende daer op te seer betrouwen. Ghy en weet niet, waerschouwt ons Seneca, waer dat u dese tijdelijcke saken, daer ghy op rijdt, waer dat sy u neer sullen setten, of laeten steken. Ons sou ghebeuren 't ghene den wederspannighen Absalon is ervaren, Als hy met het hayr ghevlochten was tusschen de tacken, doen is hem den Muyl-esel ontschoten, en hy bleef hanghen voor sijne vyanden, daer hy met dry lancien vreedelijck is door-loopen. Een volkomen Figure van eenen rampsaelighen dienaer des Wereldts, die op de verganckelijcke saecken betrouwende, de selve tot eenen grooten hert sweir op het onverwachste moet laeten vaeren, wiens ziele als-dan met ghewisse lancien van droefheydt wordt door-reden. Laet ons dan in tijdts tot ons profijt by wijlen dit nae-volghende overdencken.

1	Wat isser doch op dese wereldt dan ydelheydt der ydelheden, en altemael ydelheydt, uyt-ghenomen Godt beminnen en hem dienen?
2.	Wat salder in mijnen uytersten doots noodt wesen als bangigheydt der bangigheden, en altemael bangigheyt?
3.	Wat salder in't laetste oordeel wesen dan rechtveerdigheydt der rechtveerdigheden, en altemael rechtveerdigheydt?
4.	Wat salder in den Hemel wesen als vrolijckheydt der vrolijckheden, en altemael vrolijckheydt?
5.	Wat salder in de helle wesen als pijnlijckheydt der pijnlijckheden, en altemael pijnlijckheydt?
6.	Wat salder hier naermaels wesen als eeuwigheydt der eeuwigheden, en altemael eeuwigheydt?

Wildt dit, aendachtighen Leser, overpeysen, ende de wereldtsche Ydelheydt en sal u hert niet verleyden, noch ghy en sult Godt niet lichtelijck door sonden komen te vergrammen.