Heyligh hof vanden keyser Theodosius
(1696)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina t.o. 256]
| |
Ider, 't sy groot of kleyn, kan na synen staet Godt dienen en loven: en alle staten, wel beleeft, syn goet.
Henri. Causé sculp. Van loijbos delin.
Elck gaet
Naer staet.
| |
[pagina 257]
| |
De werelt die bestaet uyt leegh' en hooge staten,
Dees syn maer ambachts-lie, en die syn potentaten:
Die seylt verr' over Zee, daer hy veel schatten wint,
Die blyft op haren heirt, en sit aen 't vlas en spint.
Siet diën voert den krygh, en vlamt te mogen vechten;
En desen ploeght syn lant, en dorst met twintich knechten;
Den eenen heeft een huys van binnen ryck, en mooy;
Een ander maer een schuer, en slaept op enckel strooy.
Had Godt dees altemael eenvormich willen maken,
Wat had dit al geweest als heel verdraeyde saken?
Dat Godt een iders hooft met kroonen had vereert,
Al scheen den handel schoon, den handel waer verkeert.
Gelyck dees orgel staet, soo moest de werelt wesen;
Waer in d'een leegh moest syn, en d'ander hoogh geresen:
En die moest Keyser syn, en dees een Koningin;
En die een oorloghs-helt, en dees een herderin.
En dan moet ider een oock synen staet beleven,
Godt geef wat plaets dat hem in d'orgel is gegeven;
En of hy door Godts schick een minder plaets bequaem,
Den klanck, soo hy Godt dient, is niet min aengenaem.
Al gaen veel pypen luyd, en geven groote slagen,
Daer is in't meest getier niet altyt 't meest behagen.
Dient Godt, naer uwen staet, daer hy u stelden neer;
Oock eenen kleynen toogh behaeght den grooten Heer.
O wat een soet vermaeck, wanneer verscheyde staten,
Godt schencken een musieck op onverscheyde maten!
Als ider synen roep met neersticheyt beleeft,
En Godt een danckbaer hert, en goede wercken geeft.
G' en hoeft dan niet te gaen in hollen en speloncken,
Waer veir te werelt uyt de Eremyten bloncken;
| |
[pagina 258]
| |
Men kan oock in een hof, men kan oock aen de ploegh
Godt schencken een gebedt, dat door de wolcken sloegh.
Den Keyser Theodoos die vlamt in diamanten,
En noch brant meer syn deugt die hy schiet t'alle kanten;
Wat peys, wat rust, wat vlyt, wat heyligheyt is daer?
Hy swoer, die't niet en wist, dat 't hof een clooster waer.
En gy, Yvo, gemetst in uwe schryf-comptooren,
Daer gy het wees-gekerm u jonste biedt, en ooren,
En heft dan tusschen bey tot Godt u heel gemoet?
Gy wint, die niet en wint, hier door het hoogste goet.
Maer wie ist die daer gaet de ploegh, en d'ossen mennen?
Hoe gerne sou ick u, ô goeden lantsman kennen!
Gy doet, meer als gy doet, gy sweet op 't ackerwerck,
En't schynt dies niet te min dat gy syt inde kerck.
O wat een wonder saeck! Gy gaet u knien vouwen,
En d' Engels in u plaets sien ick den ploeg-steirt houwen,
O wat vruchtbaren oost sal groeyen op dit lant,
En noch al veel meer goets daer g'u gebeden plant!
Ick moet Libanïa oock uwen lof hier schryven,
Die gaet t'heywaerts in met uwe schaepjens dryven;
Die het onnoosel vee stouwt in onnooselheyt,
En groender syt van deugt, alst klaver dat het weyt,
Al gaet gy slecht gekleedt, en in grof lynen-laken,
Godts graci die gy draegt weet u wel schoon te maken:
Het aldermeest cieraet, en is syd' noch sattyn;
Maer dat bestaet alleen in deugdelyck te syn.
Hoe lieft den hemel u! hoe moet hy u beminnen!
Dat sie ick voor gewis als gy begint te spinnen;
Gy set u op de hey aen eenen groenen kant,
En vat terstont het vlas en spinrock by-der-hant.
| |
[pagina 259]
| |
En siet, ô wonder werck! wanneer gy uwe spillen,
(Als sy vol garen syn, soo datse seffens swillen)
Wanneer gy neffens u die inde aerde boort,
Soo brengt strax ider een een tuyltjen blommen voort.
Voorwaer den hemel wil hier-mede gaen betoonen,
Dat hy u spillen wel, maer meer u hooft wil kroonen:
Wel aen deugt-rycke maegt, 't scynt slegt al wat gy spint,
Maer het en is niet slegt dat gy met spinnen wint.
Siet hoe dat igelyck, oock die in d'aerde vroeten,
Hoe dat sy uyt dit slyck den grooten schepper groeten:
Siet hoe dat hemels dauw op dorre staken vloeyt,
Waer door uyt kleyn beslag geen kleyne deugt en groeyt;
Gunt my, ô grooten Godt, dat ick u mag bewysen,
'Tgeen ick hier met myn pen in d'ander moeste prysen;
Gaf ick na mynen staet, gaf ick u eer en lof,
Gelyck dees van het lant, gelyck die van het hof!
Ah! wist ick na de konst te swygen en te singen,
En gonck dan mynen klanck door locht, en wolken dringen!
Sonck ick na mynen roep, klonck ick na mynen staet,
Ick weet dat is't musieck dat tot Godts ooren gaet.
Wel aen dan wie gy syt, wilt uwen moet verkloecken,
En wilt u heylicheyt in uwen staet gaen soecken.
Hy spelt wel, die wel leeft, 't sy maegt, 't sy man, 't sy vrou;
En wie niet wel en leeft, en doet niet soo hy sou.
Hoe menigvoudig rol gaet een tonneel vertoonen?
Den eenen draegt een hot, een ander die draegt kroonen:
Den eenen spelt den geck, den anderen spreckt wys.
Nu vraegh ick, wie van al haelt hier den eersten prys?
| |
[pagina 260]
| |
Hy die gaet styf van gout, of die gaet styf van lappen?
'K seg die na synen staet het schoonste weet te clappen
Verbeelt den lompen boer sijn eygen wesen wel;
Den Koninck sieter op, den boer is d'eer van 't spel.
Wy sijn soo Paulus tuygt, een schouwspel in ons leven,
Waer in de eersten prijs, ô siel, is noch te geven:
Een ider spelt sijn rol, van maert, van knecht, van heer;
Spelt hy wel dat hy spelt, hy cavelt prys en eer.
O! wist ick grooten Godt, wist ick het soo te voegen,
Dat gy na mijnen roep, in my hadt u vernoegen!
Ick weet, soo eenig mensch in deugden spelt en sterft,
Dat hy na sijnen staet loon na sijn deugden erft.
Een iegelyck dan kan Godt dienen naer synen staet: en in synen staet niet alleen saelich, maer heel heylich worden. En hier van kan ick een voorder, en soo overvloedich bewys doen, datse my soo dicht als eenen heyrleger komen opgedrongen. Doen om hier van een deel in slaghoorden te stellen, soo dien het naervolgende Capittel. |
|