Heyligh hof vanden keyser Theodosius
(1696)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina t.o. 193]
| |
Ongetrouwe Rechtsgeleerde trecken der weduwen en weesen processen uyt, tot deser groot nadeel, en hun profyt.
Henricus Causé sculp. Van loijbos delin.
Al achterwaerts spinnen
En vorewaerts winnen.
| |
[pagina 193]
| |
Duydelycke aenwysinge, ende toepassinge van 't Sinnebeelt op de hedendaeghse seden en manieren.
WIe synen geest maer weynich scherpt,
En op den daeghsen handel werpt,
Oock als hy ledich achter-straet,
Alleen een lochtjen raepen gaet;
Die wort, eer dat hy t'huyswaerts keert,
Door d' een of d' ander al geleert.
Ick self, die my noyt roemen magh,
Dat in myn breyn vernuftheyt lagh;
Ick vat wel, uyt een kleyne saeck,
Een groote les tot myn vermaeck:
Gelyck ick dese daegen nam,
Als ick ontrent de vesten quam,
Hoort dan den handel die daer was,
Waer ick als in een boeckje las.
Ick quam, daer ick bleef kyken staen,
Ontrent de seeledraeyers baen,
Den jongen sat aen d'eenen kant,
Die oock het wiel had byder handt;
Dat somtyts traegh, nu rasser liep,
Naer dat den meester tot hem riep,
Maer hy die, uyt een vollen schoot,
Den lossen kemp in koorden sloot;
| |
[pagina 194]
| |
En spon soo met een vlugge handt,
Wel hondert vadem sackebant;
Die ganck gestaedich achterwaert,
Gelyck als is den Cresten aert.
Doch hoe hy ver' en verder spon,
Hoe dat hy meer en meerder won,
Ick sach den handel deur en deur,
En my quam dit gepeysen veur.
Wel hoe, sey ick aen myn gemoet,
Het geen dat desen man hier doet,
En daer ick blyf op gaepen staen
Wort dat niet hondert-mael gedaen?
Ick wed, ick noemder een dosyn,
Die dekens van dit ambacht syn;
En die dit spinnen wel verstaen,
Al synse sonder voorschoot aen,
(De vrome scheyd' ick altyt af)
Maer waer is koren sonder kaf?
Wat hof soo suyver oyt gebloeyt,
Daer niet een netel in en groeyt?
En soo ment dan eens seggen magh,
Wat doen, bid ick, den heelen dagh?
Sulck Procureur en Advocaet?
Sy spinnen dan den lanxten draet,
En houden draeyen op de banck,
Processen heele jaeren lanck:
En die het vonnis strycken sal,
Die deynst het meeste noch van al:
Hy peyst het achterwaerts gespin,
Dat is voor my het meest gewin.
| |
[pagina 195]
| |
Soo blyft eylaes der weesen saeck,
Met jaeren hangen aenden haeck:
En naer veel loopens by myn heer
Schoon woorden, niet een brisel meer.
O koorden-draeyers altemael,
Gy pluckt de schaepkens al te kael!
En rooft, door uwen snooden vondt,
Het broot schier uyt der weesen mondt,
Weet dat gy oock eens voor gewis,
Sult proeven wat Godts vierschaer is;
En troost sult soecken, maer te laet:
Een ieder boet syn eygen quaet.
Maer gy myn heer, wie dat gy syt,
Die voor het recht der ermen stryt;
En die uyt u karos ontfanght,
'T request dat u een weese langht,
En hem noch soete woorden geeft;
Gy syt wel weerdich dat gy leeft,
En dat Godts segen, op u daelt,
En u stock out uyt 't leven haelt;
En dat u deucht ten jonxsten dagh
Een kroon hierom ontfangen magh.
Wat troost, wat blyschap, ô wat vreucht
Sal dan ontmoeten uwe deucht?
Hoe glinstert hier oock uwen lof,
Pulcheria, door heel het hof,
Iae door geheel het Keyser-ryck!
Waer is Princes aen u gelyck?
U die een weese sonder goet,
Sulck een beleef' onthaelingh doet!
| |
[pagina 196]
| |
En tot een maeght van nederheyt
Daelt met uw' groote Majesteyt.
Ick sie hier spelen en Godts handt,
En saemen spelen u verstandt.
Wel aen, dat gy hebt lanck gesocht,
Dat wort van self u toegebrocht,
Siet hoe den hemel tot u stiert,
Athenais, soo wel verciert
Met schoonheyt en met kloeck verstandt,
Een bloem voorwaer van heel het landt.
En hier met is u sorgen uyt,
En 't soecken van een weerde bruyt.
Ah! hoe dat Godt's voorsichticheyt,
Den mensch door vremde wegen leyt!
Want daer hem dreyghden alle quaet,
Doet hy hem vinden alle baet:
En blyschap midden inden druck,
En alt geluck in 't ongeluck.
Soo dat ick hier op magh gebruycken de woorden van Philagrius: Gratias tibi ago, pater & hominium conditor, qui nos invitos & reluctantes afficis beneficiis & per contraria ad beatum finem, pro iis, quas nosti, rationibus ducis.
O mensch! wat datje doet of niet,
Gy syt als een die niet en siet:
Al hebt gy oogen, gy syt blindt,
G'en weet niet wat u schaedt, of dint.
Godts oogh die hier en verder kyckt,
Die weet alleen wat u gelyckt.
Betrout dan heel u leven vry,
Aen een die verder siet als gy.
| |
[pagina 197]
| |
En dat is Godts voorsichticheyt, daer die kloecke Iudith af sey: Illa post illa cogitasti: en die onse Athenais, als met eenen syden draet tot de hoochste fortuyne, door eenen wegh tegen den wegh heeft willen leyden. |
|