Heyligh hof vanden keyser Theodosius
(1696)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina t.o. 25]
| |
Op de Christelycke geboorte van den Prince Theodosius uyt de godtvruchtige Eudoxia.
Henri. Causé sculp. Van loijbos delin.
'T heeft al den aert
Van diese baert.
| |
[pagina 25]
| |
pidephorus, naer dat hy apostaet was geworden, en meyneedich aen 't gene hy inden H. Doop hadde gesworen! Murita trock het wit kleedt uyt, dat Elpidephorus aen hadde als hy gedoopt wierde, ende sey: Elpidephore, siet hier 't wit kleedt van onnooselheyt, dat gy eens hebt gedragen; dat sal ten jonxten daege tegen u pleyten, dat sal voor den rechterstoel Godts vraeck eyschen, over de trouweloosheyt vanden dieren eedt by u gesworen. Haec & alia Murita dicente, igne conscientiae ante ignem aeternum obmutescens Elpidephorus torrebatur. Elpidephorus wirt door dese woorden soo aengevat, en door de vroeginge synder conscientie soo gepynicht, dat hy al in de hel scheen te branden, eer hy, in't eeuwigh vier was. O siel, leert beter dit weldaet allen tyden opwegen. Dan 't is tyt dat wy naer het hof gaen, om te vernemen of het met de nieuw geboorte naer wensch is afgeloopen. | |
Het hier beneven staende Sinnebeelt wordt uyt-geleght.'TEn is voorwaer geen kleyne saeck,
Die ick in dese printe raeck:
Het is een stuck van groot gewicht,
Dat ick hier schenck aen u gesicht;
Dus brenght een leersaem herte by,
En vat den sin der schildery.
Siet eens hoe veel daer aen belanght,
Hoe veel aen goede ouders hanght,
| |
[pagina 26]
| |
Aen inborst, aerdt, aen deuchtsaem bloet,
Den oorspronck van een kints gemoet.
Den appel smaeckt naer synen boom,
Gelyck het water naer den stroom:
Soo ist dat 't met de vruchten gaet,
Gewonnen inden echten staet,
Men proeft soo haest der ouders tocht
In kinders door hun voortgebrocht.
Ah! moeders, roep ick menichmael,
Weeght eens in een oprechte schael,
Hoe dier dat gy verbonden syt,
Hoe vlytich dat u dient gemydt,
En wulspsheyt, en lichtveerdicheyt,
En wat tot quaede rancken leydt.
'Tis al behaeglyck wat ghy doet;
Gy drucket in't onnoosel bloet:
In tegendeel, een suyver Siel,
Die noyt in snoode lusten viel,
En die van hare kintsche jeucht,
Is opgequickt in eer en deucht,
Die goet is, milt is, reyn en kuys,
O wat een moeder voor een huys!
Sy ist t'geluck van haren stam,
Van wat door haer ter werelt quam,
En siet eens hoe sy naderhandt
In hun de vrees der Heeren plant:
Hoe syse buyght, hoe syse leyd,
En griffiet op godtvruchticheyt,
Wat wonder dat door desen schyn,
Soo aengenaeme kinders syn?
| |
[pagina 27]
| |
Siet op de perl', die suyver saeck,
Wat geeft sy aen het oogh vermaeck?
De silverheyt daer sy door schynt,
Maeckt dat het gout voor haer verdwynt:
Wie wasser die oyt droegh cieraet
Dat dit cieraet te boven gaet?
Let of den meesten hoofschen pronck
Niet aen het perle snoer en honck:
Dus als mevrouw dat draegen magh,
Mevrouw is schoon den heelen dagh.
Maer seght een reys, daer sy op praelt,
Waer heeft de peirel dat gehaelt?
Komt dat uyt ymants konstich vier?
Of van een Turckschen Iuwelier?
Ey neen! want dese schoonicheyt
Heeft 's hemels douw voor haer bereyt.
Waer door de perle-moeder blonck,
Die haer uyt haer den luyster schonck,
Soo dat den glans die sy besit,
Komt van haers moeders silver wit.
O siel nu siet gy immers wel,
Waer vast is dit godtvruchtich spel;
En hoe dit nieuw geboren kint,
Van't hof soo gunstich wort bemint:
Tis erfgenaem van 's vaders goet,
Maer meer noch van syn moeders bloet;
En van haer deuchden altemael,
Die blincken als een sonne strael.
Die perlen baeren wil van schyn,
Moet self een perle-moeder syn.
| |
[pagina 28]
| |
Isser oyt geboorte inde werelt geweest, die van Godt met sulcken geluck is gesegent, dat was in het huys vanden H. Joachim, daer de H. Anna gebaert heeft de H. Maria; een heylige moeder, een heyliger dochter? aen wie alle beyder met groote aerdichtheyt toegepast worden dit sinnebeelt, en de woorden van Horatius. O Matre pulchra filia pulchrior.
Dat is:
O Moeder schoon! ô schoonder kint!
Hoe seer dat u de Aerde mint,
Den hemel nochtans acht u meer,
Als moeder vanden hoochsten Heer.
'Tis soet op dit verhael, dat vande H. Moeder Anna wort geschreven, dat sy Godt biddende om een vrucht te mogen ontfangen en baeren, in haeren hof is gegaen; ende hoorende een vogeltien boven synen nest singen, sey syGa naar voetnoot*: Maer ô grooten Godt, mocht ick dat geluck hebben, daer gy de onredelycke gediertiens mede gesegent, en dat ick een kint kost hebben, dat u al meer als dese vogeltiens soude loven, en doen heeft sy door den Engel des Heeren verstaen, dat haere ende Joachims gebeden verhoort waren. Het was voor haer, als oock voor Eudoxia grooten troost, een godtvruchtigh kint te baeren, waer uyt niet alleen de aerde, maer den hemel wel de meeste vreughden sullen scheppen. |
|