Het duyfken in de steen-rotse
(1657)–Adriaen Poirters–
AuteursrechtvrijII. Capittel
| |
[pagina 19]
| |
vrient door een troostelijk woordt, afghedrooght worden, o dat is een merkelijcke versoetinge vande pijnen, welck gheluck eylaes de bedruckte Maeghet niet en heeft moghen ghebeuren! Doen Clotildis Suster van Clotarius KoninckGa naar margenoot+ van Vranck-rijck van haeren man Almericus Coninck van de Vise-Gothen qualijck getracteert wierde, soo heeft sy in eenen brief aen haeren Broeder over-ghesonden eenen neus-doeck vol traenen, en vol bloedt, den welcken crachtigher als den wel sprekentsten Legaet, of Ghelandt heeft den Coninck verweckt tot vraeck van Almericus, tot troost van Clotildis, en naer dat hy verslaeghen was heeft hy zijne Suster in Vranckrijck, en in een blijder leven gheroepen. Dese vondt troost in haer droefheydt, en traenen; maer Maria: Non est qui consoletur eam, eylaes hoe diep moet haer het sweirt van Simeon het hert doorgraven. Daer is een Landt in Europa dat sich roemtGa naar margenoot+ van de hebben broodt beter als broodt, vier heeter als vier, en yser herder als yser: maer als ick overlegghe het harte vande alderbedruckste Maeghet Maria dan vind ick een vier heeter als alle vieren van liefde, ende een sweirt herder en scherper als alle de sweirden van die oyt in dese werelt droefheydt hebben ver- | |
[pagina 20]
| |
draeghen. Maria heeft boven alle menschen vierichlijck bemindt, en diesvolghens boven alle menschen bitterlijck gheleden. En de wonde die dit sweirt maeckte in het hert vande bedruckte Moeder en was niet alleen pijnlijck om de diepte, maer oock om de lenghde dat is de lanckduericheydt van de smerte. Dry uren heeft sy met haer ooghen gestaen onder het Cruys, maer met haer ghedachten heeft sy daer ghestaen seven-vijftich iaeren dat is 10805. daeghen. dat is 259320. uren. Iae den H. Bernardus Senensis seght dat de H. Maeght in de eerste ure van haere onfanckenisse met Christus ghekruyst is, want doen wesende in't gebruyck van haer vol verstant heeft sy haer opgheoffert tot de doot, ende Martelie. Siet van doen af aen is sy met het sweirdt van droefheydt doorsteken. Om dese haere droefheydt noch wat te verhoogen sal ick hierby voegen de schaduwe van een andere bedruckte vrouwe, te weten de Weduwe Noemi, de welcke als sy naer het afsterven van haere twee Soonen wederkeerden tot Bethleem haer Vaderlandt, ende soo onder haer Landtslieden haere wederkomsten nu ruchtbaer wierde, soo datse begosten tegenGa naar margenoot+ malkanderen te seggen: Siet dese is Noemi die schoone Vrouwe die eertijts van hier is vertrocken, waer op sy met weemoedicheyt | |
[pagina 21]
| |
antwoorden: En wilt my niet Noemi heeten, dat is te segghen schoene, maer noemt my Mara, dat is te segghen bitter, want den Almoghenden heeft my met bitterheydt vervult. Soo onderrichte sy haere borgherije inde maniere van haer te begroeten, en hoe sal k u dan o aldersuyverste Maeght, o alderbedruckste Moeder, o meer als een dry-voudigh Noemi, hoe sal ick u noemen. Och ghy versoeckt oock datmen u niet en sal heeten Noemi, dat is schoone, maer Mara, dat is bitter, om dat u den Heere met bitterheydt heeft vervult; ghy en wilt niet toestaen datmen u sal verkondigden vol van gratien, vol van deuchden, vol van den H. Gheest, dat ghy de maen hebt onder uwe voeten, dat de Sonne is uwen mantel, dat de twaelf sterren een croon boven u hooft zijn vlechtende; maer ghy begheert datmen u sal heeten Mara, dat is de bedroefde. Inder waerheydt ghy zijt de bedroefde, Want uwe droefheydt is ghelijck een zee. Vwe droeve bitterheyt, en uwe bittere droefheydt is soo breet als de zee, soo diep als de zee, soo brack als een zee. Sommighe willen segghen al offer onder op den grondt vande zee soete waeteren souwen sijn te vinden, maer in uwe overvloedighe droefheydt o Maria en wort niet eenen druppel soeticheyts of troost ghevonden. | |
[pagina 22]
| |
Ghedooght o alderbedruckste Maeghet dat ick van desen uwen ongrondeerlijcken rouw een ghelijckenisse magh opsoecken. In die treffelijcke haeve van Galicien de Corunna genoemt was eertijts opgericht eenen verheven tooren, ende in een vande alderhoochste kaemers die naer de zee saeghen, was ghestelt eenen spieghel groot boven maten waer in verbeeldt wierde al wat er inde zee gheschieden, daer in saghmen de baeren op en neer gaen, daer saghmen de schepen vaeren, daer saghmen de stormen oprijsen, tot schrick van er-varen zee-mannen, daer saghmen de vloten vechten, daer saghmen de schip braecken, en elleynden in de tempeesten. O Maria uwe siel is den spieghel vande geheele zee vande Passie Christi, en in u hert wort verthoont alle zijn bitter lijden, hoe wel sey uwen dienaer den H. Drogo: Vulnera Christi moriantis vulnera matris erant dolentis. Alle de wonden die Christus droegh in zijn lichaem, die ghevoelde, en droegh de Moeder in haere siele. Soo dan al wat hy lee in het hofken, al wat hy verdroegh in het huys van Cayphas, al wat hem overquam in het Hof van Pilatus, iae dien heelen bergh van Calvarien, en al dat bloedich tempeest dat speelt, dat verbeeldt in den Moederlijcken spieghel van u ghedachten, soo | |
[pagina 23]
| |
dat uwe siel is een bitter zee van droefheden gheworden, dies volghens en sal ick u niet noemen Noemi, dat is schoone, maer ick sal u noemen Mara, dat is bitter, ick sal u noemen Regina Martyrum, dat is Koninginne der Martelaeren iae Koninghinne om dat ghy verre boven de andere spant de croon in het lijden. Die het meeste lijdt die verdraeght de edelste martelie. Die verbrandt wort in het vier lijdt meer als die verdrinckt in het water, die ghevilt wordt verdraeght meer als die versmacht wordt tusschen twee bedden. Die geraeybraeckt wort lijdt meer als die het hooft met het sweirdt wort afgheslaghen. T'is waer al de vrome Martelaeren hebben groote pijnen gheleden, de steenen van Stephanus dronghen hert aen, den rooster van Laurentius was door-gheloyent, den olie van Ioannes was fel siedende, de Leeuwen van Ignatius waeren vreet, de elsens van Quintinus waeren scherp, het waren altemael grouwelijcke, ende ghevoelijcke instrumenten, maer het instrument vande Martelie van Maria is het pijnlijckste boven alle d'andere. Want dat instrument is haeren alderliefsten Soon Christus Iesus in zijne Passie. Dat hy lee in sijn lichaem, dat leet ghy in uwe siele. O Koninghinne der Martelaeren; soo veel duysent slaeghen in syn Lic- | |
[pagina 24]
| |
haem, soo veel duysent slaghen in uwe Siel! syn doorne croon stack hem int hooft, maer u int hert, de gheesselinghe verdroeght ghy soo in u ghemoet als hy in zijn leden, o waerachtighe Noemi, o waerachtighen spieghel, o waerachtighe Koninghinne van droefheydt, en van lijen! Waer zijt ghy nu o lieven Enghel Gabriel, waer blijft nu u blijde boodtschap die ghy met soo veel schoone beloften waert verbloemende.
Seght my o Enghel soet
VVaer is den VVeest ghegroet,
Die ghy tot Nazareth
Haer gaeft int cabinèt?
VVas sy vol gratien ghelijck ghy seyt,
VVas noyt soo Vrouw ghebenedijdt
Daer sy dees droefheydt lijdt?
O Siel al hadden wy het loot van eenen schipper met duysent vaedemen koorden noyt en souwen wy den grondt diepen van dat droevich hert van Maria, noyt en souwen wy achterhalen de overvloedicheyt van haere pijnen, noyt konnen weten de bitterheydt van haere ghedachten. In de Lof-sanghen van Salomon staet dese passagie: Ego di- | |
[pagina 25]
| |
lecto meo &c. Ick aen mijnen beminden, en tot my is zijn om-keeringhe. Daer was eenen die liet maecken eenen sandt-looper waer in stonden twee glaesen daer elck de form en ghedaente van een hert af hadde. O aerdighen vont, dese twee hertekens liepen ghedurich d'een d'ander in malkander; niet een sandeken en wasser in het bovenste of het reghende in het ondersten. Inder waerheyt sulcken overeen-kominghe wasser tusschen het hert vanden lijdenden Soon Iesus, ende de medelijdende Moeder Maria, soo dat sy ghedurich loopende en overloopende in haer meditatie alle syne pijnen tot den minsten druppel bloets en sweets heeft ontfanghen. O waerachtighe Koninginne der Martelaeren. Laet ons dit noch wat in dicht verbreyden, het welck om beter te verstaen, soo sal u ghelieven u in-te-beelden een schilderije daer de H. Maeghet sit doorwoon men seven sweirden aen wie seven Enghelen op seven schilden de seven Wee-en verthoonen. O Siel laet dit voor u sijn een daeghelijcksche oeffeninghe, want inder waerheyt daer is profijt wt te raepen. | |
[pagina 26]
| |
Al weenende heeft sy gheweent inden nacht, ende haere tranen hanghen noch op haere wanghen. THR.I.
AL dat gy d'Engels siet voor haer, en ons vertoogen,
wilt dat tot inden gront met hert en siel be-oogen
En leght haer traenen dan wat diep in u verstant,
Op dat eens vruchtbaer sy u hert dat dorre landt.
Siet haer eens stuck voor stuck wee-moedich overpeysen
En hoese haere Siel laet door die droefheydt reysen:
O mensch, ô die dit leest, leest met aendachtigheyt!
Bidt dat u elcke VVee en strael op t'herte spreyt.
I. WEE Vande H. Maeghet, ende Moeder Godts Maria als sy het Kindeken Iesvs op offerden.
Maria sien ick dan u seven sweerden wonden?
Een ieder om het meest u Moeders hert doorgronden
VVaer is nu Simeons ghedreyghde Prophecie,
Om dat ick hier voor een wel seven sweerden sie!
Doen gy op Gods Autaer gonkt tortel-duyven leggen!
Doen sey ick: ô dees gift, dees gift heeft wat te seggen!
Hier sal't op suchten gaen; en t'was u eerste smert,
Y! maeckt my ook daer van deel-achtigh in mijn hert.
| |
[pagina 27]
| |
II. WEE. Vande H. Maghet, en Moeder Godts Maria als sy by nachten moest vluchten naer AEgypten.
Maria droeve Maeght wat sien ick u al lijden,
Als gy by nachten moet naer't lant AEgypten rijden:
V speelden in den sin Herodes bloedigh bat.
Hoe naer eylaes! hoe naer was Iesus oock gevat!
De boomen daer ghy quaemt saeght ghy hun tacken neygen
Maer wist dat eenen boom hen oock het Cruys kost dreygen
Soo bleeft gy al in vrees; ick bid u door dees pijn
VVilt my in ballinckschap ô Moeder troostigh sijn.
III. WEE. Vande H. Maghet, ende Moeder Godts Maria als sy het Kindt Iesvs gonck soeken inden Tempel.
Maria droeve Maght hoe treurden u gepeysen,
Als gy verloort u Kint den eerste dach in't reyse!
Ghy gonck Ierusalem met Ioseph op, en neer.
V ooghen sochten hem, maer uwe liefde meer:
Gy waert gelijck de Maen verduystert was wast wonder?
Het licht van uwe Siel u schoone Son wat onder.
O maeckt dat u genaey ons sondaers vinden kan!
VVant die sy vonden heeft bleef noyt verloren man,
| |
[pagina 28]
| |
IV. VVEE. Vande H. Maeget ende Moeder Godts Maria als sy haeren Soon met het Cruys sach ghelaeden.
Maria droeve Maeght hoe wiert u Siel verslagen,
VVanneer ghy saeght u Kint den balck des Cruyce draeghen!
Hoe was hy doen gestelt als Soon geen Soon gheleeck?
Als gy hem saeght vol Bloets, en als gy wiert soo bleeck.
Het Cruys viel hem wel swaer, maer swaerder s'werelts sonden,
VVaer onder noch de mijn de swaerste zijn ghevonden:
Y! maeckt dat in mijn hert sijn droevigh beelt mach gaen,
Het welck Veronica in haeren doeck sagh staen.
V. VVEE. Vande H. Maeget, ende Moeder Godts Maria als sy haeren Soon aen het Cruys sach hanghen.Maria droeve Maeght waer is u hert gebleven
Als ghy stont onder 't Cruys daer hy aen honck verheven?
Te sien een eenigh Soon in sulck een schand', en pijn
Hoe kan een moeders hert daer teghenwoirdigh sijn!
Hy sey: Vrou siet u Kint, en wilt u droefheyt spaeren,
Doen wierdt ghy Coninginn' van al de Martelaeren;
Dat was, dat was den steeck veel felder als de Doot,
Ick bid u door dees smers staet my oock by in noot.
| |
[pagina 29]
| |
VI. Wee. Vande H. Maeget, ende Moeder Godts Maria als het doot Lichaem op haren schoot was rustende.
Maria droeve Maeght, de droefste vande vrouwen
Als ghy op uwen schoot sijn Lichaem gonckt aenschouwen!
En liet een weenend' oogh lankx al sijn leden gaen,
Die niet een plaets en vont, of sach daer VVonden staen.
Doen heeft de bitterheyt u Siel gheheel door-beeten,
Ghy voelden datmen u doen mocht Noëmi heeten,
Ick bid u iont my ook u moederlijcken schoot,
Als hanghen sal de schael van t'leven, of de doodt.
VII. Wee. Vande H. Maeghet, ende Moeder Godts Maria als sy sach dat haeren Soon wierdt begraven.
Maria droeve Maeght de rots die voelden 'tklaeghen
Als u gesalfden Soon wiert naer het graf ghedraeghen.
Adieu mijn liefste Kindt, adieu nu scheyden wy,
Y! maeckt weer haest het hert van uwe moeder bly:
Soo spraeckt gy voor het graf, en bleeft al bitter weenen,
En uwen traenen-vloet die rolden lancx de steenen:
Ick bid, door die ghy cruyst, en nu begraven is,
VVersi my ten ionxsten daegh een schoon verrijsenis!
| |
[pagina 30]
| |
Historie.DEn loop van ons leven o Siel is een zee-vaert vol perijckelen, en schip-braecken; somwijlen buyen, somwijlen vinnighe stormen, nimmermeer ghesette kalmte. Och hoe gheluckich zijnse die de haeve van hunne saligheydt al beseylt hebben! op dat ons sulck een voorspoet mach ghebeuren soo sal ons dienstich wesen die waerachtighe Noordt-sterre, dat is, de H. Maghet Maria altijdt te be-ooghen, op de welcke wy vry wat meer moghen betrouwen als die Caesar, en sijn fortuyn was voerende. En hier in is ons voorgheseylt, en heeft ons exempel gheghevenGa naar margenoot+ den Heer van Liladam Fransman, den welcken soo hy met sijn gantsche Vlote door een onstuymich tempeest was aenghegrepen, en dat de heele Armade ten hoochsten was beschaedicht, de seylen ghescheurt, de masten ghekapt, de kabels ghebroken, weder keerende naer Vranckrijck voerden hy maer een vlagghe waer op gheschildert stont de bedruckte Moeder Godts Maria met dese devise van hem ghestelt in het lattijn, maer van my aldus verduytst. | |
[pagina 31]
| |
Aflictis spes vnica rebus.
Dat is:
Ons toevlucht in ghevaer,
In druck hop' wt-verkoren,
En anckers sijn verloren.
Wie isser o Siel die't altijt soo recht kan stieren, soo voorsichtelijck weet te mijden dat hy sijn bootjen niet al somtijdts en voelt stooten op de bancken, hoe dickwils hebben wy in dese werelt een nat seyl, en natte ooghen? daer rijsen alle daegh perijckelen, en swaericheden ghenoegh om het vendel vande bedruckte Moeder over ons hooft te doen waeyen, tot haer ist dat wy onse toevlucht moeten nemen om door haeren bystant, ende voorspraecke eens in het vader-landt te anckeren. Twee saecken dan moeten wy ons beloven van de H. Maeghet in ons lijden, te weten voorspraeck en exempel: voorspraeck om ons lijden te verbidden, exempel om (soo ons Godt daer in blijft oeffenen) met kloecken moet alle swaericheden en kruycen ghelijck als sy te omhelsen. Nicostratus stondt op sekeren tijdt voor een schilderije, en ster-ooghde daer lanck op: En van sijn vrienden: vraeghden hem wat daer soo veel te sien | |
[pagina 32]
| |
was, waer op hy die voor antwoort gaf: Hoc non diceres si meos oculos haberes, dat is te segghen: Hadt ghy mijn oogen, ghy en soudt sulcx niet vraeghen. Och oft wy hadden oogen des lichaems ghelijck Maria hadde, ooghen des verstandts ghelijck die Moeder ghebruyckte! want alsdan knielende voor een Passie beelt, of een Crucifix wat en souwen wy daer niet in bemercken? wat niet beklaeghen? wat niet beweenen? wat niet in ons eyghen selven berispen? Mediterende soo op eenen bloedighen Iesus, t'sy aen de colomme, t'sy aen de zijde van Pilatus, t'sy aen den galghen boom des Cruys, ten sou niet anders konnen gheschieden (principaelick als wy vanden anderen kant onse sinnelijckheden, eer-suchtiens en eyghen ghemack daer teghen souden opweghen) ten sou niet anders segh ick konnen gheschieden, of een schaem-root sou ons over de wanghen loopen. Laet ons dan altijt in het overdencken van het bitter lijden Christi dit aendachtich, en krachtich gesicht open doen ghelijck dese bedruckte Moeder ghedaen heeft, ende de laeuwe traenen sullen haest uyt onse ooghen, en de vierighe begheerten sullen strax uyt onse herten ontspringhen. Nu komen wy o Siel tot de instellinghe | |
[pagina 33]
| |
van het H. Sacrament des Autaers, hier moeten wy o Siel halen het brooyken in wiens krachten wy als eenen anderen Elias den bergh van Calvaerien, en van lijden moeten beklimmen. Hierom spreckt Christus by sijnen dienaer Augustinus: Ick ben een spijs vande vroomen, nut my, en ghy en sult my niet veranderen in u, maer ghy sult verandert worden in my. Den Hoof-meester was verwondert dat van pap, en moes te eten de aensichtenGa naar margenoot+ van Daniel, ende sijne medeghesellen soo schoon, en soo klaer wierden; maer o Siel meer ist te verwonderen dat wy naer soo veel Communien, en hemelsche spijsen noch soo aerts, leelijck, en krachteloos blijven in ons ghemoet, en in ons herte. Sijt indachtich o Siel dat dit ghenoemt wort het broodt der Enghelen, want sy wenschen menschen te sijn om dat broodt te ghenieten. En daerom mach ick wel singhen.
Siet wat dat voor den mensch,
Godts liefde niet en doet?
Het broodt verkeert in vleesch,
Den wijn verkeert in bloedt!
Dan laet ons tot het Goddelijcke mysterie komen. | |
[pagina 34]
| |
Het H. Sacrament des Autaers. PRAESTET FIDES SVPPLEMENTVM SENSVVM DEFECTVI.
Mijn vleesch is waerachtelijck spijse, en mijn Bloedt is waerachtelijck dranck. Ioan. 6. | |
[pagina 35]
| |
Sin en bediedsel Van het Beeldt.
Komt die den autaer wilt naecken
Sonder sien, reuck, voelen, smaecken,
Doch en sijt hier gheensins doof,
En gaet vast op het gheloof.
O Siel en verwondert u niet als ghy sie dat Christus niet alleen vande alderootmoedichste Moeder en maeghet Maria is geboren, maer dat hy den heelen loop van dertich iaeren altijt ghetracht heeft naer de ootmoedichste oeffeninghen. Hy moest gheboren zijn, een stalleken was hem goet ghenoech; hy moest rusten, maer een kribbeken vol hooy, en strooy kost hy sich lijden; hy moest ghedeckt worden, met erme doexkens was hy te vreden; hy moest medeghesellen hebben, hy en kiest maer alleen slechte Vischers, hy moest syn heerlijcke incomste doen binnen Ierusalem, en hy vernoeght sich met op een eselinne te rijden. Maer om syn lest avontmael te houden, daer toe moet hy hebben Caenaculum, grandeGa naar margenoot+ stratum. Een schoon salet bereyt op het kostelijckste, behanghen en verciert op het rijck- | |
[pagina 36]
| |
ste. Wijckt hy nu dan van sijne voorighe ootmoedigheyt? neen; maer hy gheeft nu eens naer den eysch plaetse aen sijne weerdicheyt: in dit salet moest het H. Sacrament des Autaers ingestelt worden, waer voor niet te kostelijck niet te treffelijck, niet te heerlijck noch in Hemel, noch op der aerden; noch by de menschen, noch onder de Seraphinen en kost gevonden worden. Dan laet ons een weenich volghens den soeten vondt van het voorghesteldt beeld tot lof van deses autaers gheheymenisse spreken. O Heylich Sacrament, o spijs van't eeuwigh leven!
VVaerachtich Vleesch, en bloet in't avontmael gegeven,
O Dierbaer Offerand' eerst bloedich op Calvaer,
Maer nu tot s'werelts troost onbloedich op't autaer!
O! Manna met u komt den hemel saemen daelen,
Op dat nieuw Israël hier sou zijn voedtsel haelen,
Had Moyses immermeer t'geluck van suclk een broot
Dat vol van saelicheyt ons reghent inden schoot?
Hier is dat Iesus schuylt ghelijck hy eertijts dede
Doen hy als pellegrim naer Emaus quam ghetreden,
Als ick sie op't autaer de Remonstrantie staen,
Dan segh ick: t'is kasteel daer hy is inghegaen.
Hy die lagh op het stroy in die kouw noortsche vlaegen
Hy die aent schandig Cruys met naegels is gheslaegen,
Hy die in Hemel-Rijck sit aen sijns Vaders handt,
| |
[pagina 37]
| |
Die is waerachtich hier in dese Offerandt.
Ken moet met Thomas niet sijn VVonden sien; of raecken;
Om soo mijn swack gheloof daer mede vast te maecken;
Mijn steunsel is Godts VVoord, daer op berustet al,
Niet wat mijn ooghen sien, of tonghe smaecken sal.
Dies moet eer ons t'Gheloof komt aen dees taefel leyden,
t'Ghevoelen, Reuck, t'Ghesicht, en Smaeck wat van ons scheyden,
Dees sinnen zijn te grof, en al te seer verdoof,
Alleen dient hier t'Ghehoor dat in Godts VVoordt ghelooft.
Siet het Ghesicht eens staen met schemerende ooghen,
Den Smaeck blijft inden terw', en muscadel bedrogen,
t'Ghevoelen reijckt zijn handt maer tast al veel te kort,
Den Reuck die siet hier oock dat hy vertwijfelt wort.
t'Gehoor bekent alleen met het hert, en oogh verheven,
Dat onder wijn, en broot wort Vleesch en Bloet gegeven,
Dat onder die Ghedaent' waerachtigh rust het Lam
Dat al des werelts schult, en sonden op hem nam.
O Goddelijck Banquet waer aen te moghen dienen
VVaer d'aldermeeste eer oock voor de Seraphienen!
Nu vlieghen sy rondsom, en met een heyl'ghen uyt
Misgunnen sy o mensch dat hy ghenoodicht sijt.
Iae ghy, want wie sijt ghy? een schepsel vol misdaeden,
En hy Godts Soon, en Godt met gratie overlaeden,
| |
[pagina 38]
| |
VViens Majesteyt dat maeckt self oock sijn Engels schouw.
Den Hemel is niet weirdt dat hy hem draegen souw.
En die, die komt tot u met duysent rijcke gaeven,
Die komt met Vleesch, en Bloet u spijsen, ende laeven:
En daelt in uwe Siel met wat hy heylich heeft,
Soo dat hy nu in u, niet ghy in u en leeft.
Siet hoe de Majesteyt haer komt by u verliesen,
Als sy gaet uwe Siel dat kleyn vuyl huysken kiesen?
En uwe arremoed' begifticht met haer goet,
Voorwaer het is te veel dat Godt de menschen doet.
Al waer de aerd van goudt, de zee van Edel wynen
De boschen van kaneel, de berghen van robynen,
Noch waer de werelt dan met soo veel prachtich goet,
Niet weirdich dat hy daer sou stellen eenen voet.
De Cherubinen selfs die gaen hun vleughels recken,
En door een heyl'ge vrees' hun aensicht daer met decken,
Soo groot is desen Godt, soo hooch zijn Majesteyt,
En ghy die hem ontfanght hoe slecht zijt ghy bereyt?
Als Petrus sagh den boot met vischen overlaeden,
Soo viel hy hem te voet, en badt sijns lijfs genaeden,
En sey met eenen sucht: O Heer scheyt doch van my,
VVant gy een sondich mensch hebt staen aen uwe sy.
Siet tot Capharnaum den Capiteyn eens schroomen
Als Iesus sey dat hy wouw t'synen huyse komen.
Soo dat hy heel verbaest met al eerbiedingh sprack:
k' En ben niet weerdich Heer dat ghy komt in mijn dack.
| |
[pagina 39]
| |
Sy voeghden hunnen Niet met sijn oneyndicheden,
En saeghen hoe sijn schael, hoe diep sy gonck beneden
Godt stellen by den mensch, 'tverschil dat is te wijt.
O Siel daer gaet veel toe eer ghy hem weerdich sijt!
Al kost u Salomon den tempel overlaeten
Verciert met Ceder-hout, bedeckt met goude plaeten,
Dat rijck, dat edel stuck soo konstich over al
VVaer voor sijn Majesteyt noch eenen vuylen stal.
O Godt wat is den mensch, wat kan u daer behaegen,
Dat ghy u hert op hem, en ooghen hebt gheslaeghen?
Het is u louter jonst, het is u hemels vier
Dat ghy u rustplaets kiest by een soo snoodich dier.
VVel aen dan Christen mensch wilt soo u Siel bereyden,
Dat als hy by u komt gheen oorsaeck vindt van scheyden,
Gheniet u groot gheluck, ghebruyckt dit saelich lot,
VVie had voor sijnen gast, voor spijs oyt sijnen Godt!
VVie is als onsen Godt meught ghy met David singhen?
Die in het hooghste woont daer d'Engels hem omringen
En kent sich niet te goet sijn ooghen neer te slaen,
Op ons die wormen sijn, en naer de wormen gaen.
Hy neemt ons wt het stof niet wierdich om te tellen,
En gaet, hoe slecht wy zijn, ons by sijn Princen stellen,
Iae by genaedicht ons al verr', al verr' voor haer,
Al of den Hemel hier, en daer de aerde waer,
O Siel kost ghy nu eens gheheel in traenen vloeyen
Om u onweirdich hert in deuchen te doen groeyen!
Och dat verduldicheydt, en vrede in u stont,
Dat hy daer suyverheydt, en liefde binnen vondt!
| |
[pagina 40]
| |
Och dat gy waert soo schoon ghelijck der sonne straelen,
Gelijck het Firmament de flickerende saelen,
Kost gy, maer wat wensch ick! sijn als Godts eygen throon,
VVant hy die in u rust dat is Godts eyghen Soon.
Ten minsten mijne Siel had gy die specerijen
Die Magdalena droegh, en Iudas gonck benijen,
Hadt ghy het droef gemoet van dien Publicaen
Die niet een oogh alleen drierf naer den Hemel slaen
Komt Engels my tot hulp, komt met u negen Chooren,
Laet hier u soete stem, en blijde snaeren hooren,
En belght u niet mijn hert soo vuyl als eenen stal,
t'Musieck is voor den Heer die by my rusten sal.
|
|