Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 504]
| |||||
AErdsche menschen, wiens ghenuchten
Zijn vol onlust, zijn vol suchten,
Die met wercken niet en toont
Datter reden in v woont:
Die meer zijt aen wilde dieren,
VVreede woluen, felle gieren,
Als ghelijck aen't menschen beeldt,
Datter in v leden speelt:
| |||||
[pagina 505]
| |||||
Die in't eten, die in't drincken,
Die in't brassen, die in't schincken
Stelt het alderhooghste lot,
En maeckt vanden buyck van Godt:
Sinne-dieuen, herssen-stoorders,
Lichaem-krenckers, siel-vermoorders,
Neemt doch op den voghel acht,
Die daer nae den hemel tracht.
Siet hem staedigh opwaerts gaepen,
Om sijn noodtdruft te gaen raepen,
Siet hoe hy voor spijs en vocht
Suyght den honigh uyt de locht.
Dat de raeuen en de gieren,
Die omtrent het aerdrijck swieren,
Hen besmetten in het bloedt,
Hy sich van den hemel voedt.
VVil ick v de noot eens kraken,
Dat ghy meught de kerne smaken,
En verstaen den rechten sin,
Die v gheeft den voghel in?
Seuen daghen, seuen nachten,
(Soo Loiola met ghedachten
En met siele was ghevest
Aen het hemelsche ghewest)
Bleef het lichaem sonder eten;
'tScheen hy hadd'et heel vergheten.
VVilt ghy weten hoe het quam,
Dat hy spijs noch dranck en nam?
Als den gheest is opghetoghen,
En nae Godt om hoogh ghevloghen,
'tLichaem dat op d'aerde gaet,
Is haest met een kleyn versaet.
|
|
