Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 404]
| |||||
DE liefde ghingh eens door de straet
Daer menigh sijden-winckel staet,
En smeet terstondt een wacker oogh
Op't goedt dat daer lagh op den toogh.
Daer lagh een stuck van wit satijn,
Terstondt soo seyd' hy: Dat is mijn:
VVant datter quam een slechte sloor,
Sy ghingh met 'theele stuck wel door.
| |||||
[pagina 405]
| |||||
'tIs schand' dat ieder een soo gaet,
En niet en kent sijn eyghen staet:
VVant siet, de alderschoonste stof,
Die niemandt droegh als die van't Hof,
Die eerstmael droegh den edel-man,
Die draeght nu Hansken alle-man,
En dat voor ioffrouw was alleen,
Dat is nu aen de maert ghemeen.
Het kraeckt al watter is aen't lijf,
Daer gaet me-ioffer steegh en stijf,
En komt soo trots daer aen ghestapt,
Schoon dat den man maer schoenen lapt.
'tSatijn is al te elen draght,
Dat past maer op een hoogh gheslacht:
Ick ken alleen het edel bloedt,
Ick weet wie dat het hebben moet.
Doch, eer ick't iemandt schencken sal,
Sal snekens maken ouer al:
VVant siet, als hier den dagh op speelt,
Schoon dat 'tsatijn een luttel queelt,
Schoon hier en daer een wonde staet;
Nochtans het schoon roodt incarnaet
Dat dan door al de gaetkens kijckt,
En de ghequetste stof verrijckt,
Dat is dat haer den luyster gheeft,
Soo dat die nu veel soeter leeft.
Als den tyran v ligghen doet,
En op de pijn-banck treckt v bloedt,
En kapt v lijf van stuck tot stuck,
Houdt dat dan voor een groot gheluck:
VVant wie u lichaem hier pickeert,
VVeet dat hy uwe siel vereert.
|
|
