Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 400]
| |||||
Ga naar margenoot+IEder die wel wilt peltieren,
Slaet de vellen van de dieren,
Die alleen om haeren vacht
VVorden om den hals ghebraght.
VVant de quanten diese kelen
Sietmen met haer bloedt soo spelen,
Datter dickwils een roo-hant
Blijft noch in de wol gheplant.
| |||||
[pagina 401]
| |||||
Zijn dat niet wel rouwe gasten
Die soo nae de sielen tasten,
Die't ons brenghen soo beslijckt,
Dat het qualijck wol ghelijckt?
Daerom is't dat wy met smijten
Hier den heelen dagh verslijten:
O men slaet soo menigh slagh
Op een heelen ronden dagh.
Dan beghint het vel te ruyuen,
En de buerte door te stuyuen,
En dat eertijdts leelijck stont,
VVordt daer nae het beste bont.
En dan worden't sulcke vellen
Die men kan in tabbaerts stellen,
Tot gherief van beste-vaer
Op het koudtste van het iaer.
Doch mijn konst is al in stocken,
Daer van komen witte vlocken:
Magh ick met gheen stocken slaen,
Al mijn konst die is ghedaen.
Leser wilt ghy noch wat leeren
Hier van onse bonte-kleeren?
Doet v iemandt eenigh leedt,
'tIs tot ciersel van v kleedt.
Ghy mooght dit Loiola vraeghen,
Die was met de tongh gheslaeghen,
Het is nu al hondert iaer
Dat hy slaeghen wierdt ghewaer.
Laet v slaen, en laet v stooten,
D'af-gunst kan gheen' eer' ontblooten.
Ghy wordt suyuer, niet ghewondt;
Schoon sy maeckten't noch soo bont.
|
|
