Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 386]
| |||||
DIe wapenen wilt sien seer konstigh uytghedreuen,
Met siluer en met goudt op staelen grondt verheuen;
En moet niet nae den krijgh, maer nae de steden gaen,
Daer Mars ghesloten sit, daer trommels stille staen.
Hier suldy moghen sien licht-opghetoyde ionckers,
Met Spaensche lemmers aen, verwaende straeten-pronckers,
Dees stellen al hun eer in siluer en in gout:
VVaer niet ghevochten wordt, daer toonen sy hen stout.
| |||||
[pagina 387]
| |||||
Sy hanghen in hun sael schoon harnas en helmetten,
Rapiers van Noordsche stael die sy te proncken setten,
Rondassen ghebruyneert, carbijnen wel ghemaeckt,
Soo dat het in de son meer als de sonne blaeckt.
Maer laet de trommels slaen, en laet trompetten blaesen,
Dat Mars eens in de nacht rondom de stadt kom raesen,
Al dat schoon pronck-gheweer wordt inde kas ghedaen;
Mijn ioncker wel ghedeckt wacht hoe het sal vergaen.
Dit is het krijghs-ghebruyck van dese wapen-draegers,
Soldaeten by den heerdt, ghepluymde haesen-iaeghers:
Die dan verwinders zijn als hun rapierken 'tbest
Hanght nae den nieuwen snuf met siluer op 'tghevest.
Dit is niet dat ick soeck: want Mars sit hier ghevanghen,
Het schijnt dat sijn gheweer tot spijt is opghehanghen.
Dat roodt en roestigh stael sie ick veel lieuer aen,
Dat dickwils in het bloedt gheschildert heeft ghestaen,
Dat dickmael heeft ghetast den vijandt onder d'ooghen,
Dat dickmael op sijn borst heeft sijnen punt doen booghen.
Een vendel heel verscheurt toont schoon, iae schoonder dan,
Als't maer een stuck oft twee nae strijdt behouden kan.
Soo veel daer scheuren zijn, soo veel spraeck-rijcke tonghen,
VVaer mé de kloeckheyt wordt ghepresen en ghesonghen.
Het is veel meerder lof en eer voor den soldaet,
Dat hy ghewondt met een doorschoten harnas gaet.
Ignati, weest ghemoedt, v vendel staet verheuen,
Dat ouer hondert iaer den naem eerst wierdt ghegheuen
Van Iesvs legher-tocht, soo hy v heeft voorseydt:
Het staet noch t'alle kant doorwondt en uytghespreydt.
Te schoonder toonet nu, hoe't stercker is doorschoten,
'tKrijght luyster van het bloedt, hoe meer het wordt begoten.
VVel aen gheluckigh Heyr, siet uwen standaert aen:
Hy toont hoe dat den strijdt wat herdt heeft aenghegaen.
|
|
