Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 306]
| |||||
ICk ghingh nu onlanghs wat door groene boschen treden,
Tot rust van mijn ghemoedt en onghestelde leden,
Ick hoorde t'alle kant een minnelijck gheluyt,
De boomen gaeuen spraeck door 'tvogels soet gefluyt.
Noch vond' ick tot vermaeck in't midden van de boomen
Den vijuer dien ghy siet veel klaerder als de stroomen,
Veel klaerder als een beeck, soo schoon als een fonteyn,
Van alle kanten net, van alle kanten reyn.
| |||||
[pagina 307]
| |||||
In't midden sat de swaen die met sijn roode pooten,
Ghelijck den roeyer doet, syseluen wist te stooten.
Dan swom hy hier en daer, dan klom hy op den nest,
Die met een kleynen tuyn stondt uyt den grondt ghevest.
En als hy wederom was op het landt gheklommen,
Soo was hy alsoo droogh, of hy noyt hadd' gheswommen,
Hy sloegh sich niet eens uyt ghelijck den water-hondt,
Die nae 'tgheschoten wildt den meester iaeghen sondt.
Iae schoon een koeltjen blies, en dé den vijuer schuymen,
Niet eenen druppel nats bleef hanghen aen sijn pluymen,
En als hy met den hals tot op den grondt toe gongh,
Men sagh noch slijck, noch iet dat aen sijn veeren hongh.
Ick sey: Dat is de ieught die sich soo weet te spaeren,
Die van gheen nat en weet, schoon sy door nat moet vaeren,
Die midden in den stroom, en midden in de vloedt
Behoudt een suyuer hert, bewaert een net ghemoedt.
'tIs witte swaenen werck te swemmen gansche daeghen,
En als men sich vertreckt gheen vocht met hem te draeghen.
Men haelt soo haest wat slijcks, men krijght soo licht een vleck:
VVie hiel oyt suyuer handt in't midden van het peck?
Ons hert dat is ghelijck aen uytgheblaesen lampen,
Die door een vetten smoock, en door haer innigh dampen,
Hervatten weer de vlam, en raken in den brandt:
Het aldermeeste vier komt van eens anders handt.
Komt Dauid, komt weer af, bindt in dit hittigh loeren,
V oogh weydt al te breedt, sy sal v hert vervoeren.
Eylaes! een vry ghesicht, maer eenen slimmen lonck
Al rijst hy uyt het nat, het is een heete vonck.
VVel aen dan suyu're ieught, wacht v van sien en raken,
VVant die de schoonste zijn die konnen 'tvuylste maken.
Siet op v sinnen-beelt, het is een witte swaen:
Vat ghy het minste nat, 'tis met v eer' ghedaen.
|
|
