Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 304]
| |||||
ICk heb dickmael met mijn ooghen
Neerstelijck hier op ghelet,
Hoe licht dat het is om booghen
'tGheen' van ionghs af wordt gheset.
VVild' v boomen niet doen hellen,
Rechtse van haer eerste iaer:
VVant gh'en sultse niet herstellen
Komdy langhen tijdt daer naer.
| |||||
[pagina 305]
| |||||
Al dat iongh is, laet hem dwinghen,
Soo ghy niet te langh en wacht:
Ionghe wiskens kan men wringhen
Oock met d'alderminste kracht:
Rechten kan men teere planten,
D'oude booghen al te noy;
Loopen sy eens nae de kanten,
'tCamelot dat houdt sijn ploy.
By kleyn boomkens steltmen staken,
Schoon het dunckt de ionghheyt pijn;
Datmen tot een reep wilt maken
Dat moet vroegh ghebooghen zijn.
Hebde ghy dit noyt bevonden
By de kinders op de straet,
Als sy leeren ionghe honden,
Eermen aen de taefel gaet?
Leeuwken sit eerst op sijn kooten,
En dient op voor sijnen heer,
En dan bidt het met sijn pooten,
Of 'ten krijght gheen brockskens meer,
Noch ten sal gheen beenkens knaghen,
VVant men iaeghet vanden dis,
Iae het krijght de huyt vol slaghen
Om dat 't onghewilligh is.
'tKindt moet bidden, eer't magh eten,
En staen sonder sijnen hoedt:
Niemandt magh den Heer vergheten,
Die hem alle daeghen voedt.
Dese les is't dat wy inten
Op de groene ionghe ieught,
Om daer in van ionghs te printen
Danckbaerheyt der kinders deught.
|
|
