Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 292]
| |||||
SIet de biekens soete dieren,
Sietse daer om honigh swieren,
Sietse swermen om het groen;
Ieder heeft soo veel te doen.
O, sy weten soo te sluypen,
En soo in de bloem te kruypen,
En het dierken is soo ergh,
'tSuyght daer uyt het soetste mergh.
| |||||
[pagina 293]
| |||||
'tEen dat heeft de witte rosen
Voor sijn beste proy verkosen,
'tAnder swiert omtrent den kant
Daer den tymus is gheplant:
Staen daer ergens groene linden,
Daer gaet het sijn schatten vinden,
Oft is't datter boeck-weyt bloeyt,
'tVlieght daer henen onvermoeyt:
Daer en kan't sich niet versaeden,
'tGaet syseluen ouerlaeden,
En daer nae het soet ghespuys
Vlieght met al sijn vracht nae huys.
Doch al dat het hier komt stelen,
Dat en doet de bloem niet quelen,
Schoon de bloem haer honigh schenckt,
Daerom wordtse niet ghekrenckt.
En dat dese eertijdts vloghen
By Homerus, daer sy soghen
Honigh uyt den soetsten mondt
Diemen by de Griecken vondt,
'tIs een teecken dat in boecken
Oock al honigh is te soecken:
Maer voor al schouwt het fenijn
Daer de bloemen vol van zijn.
Door de meesters wordt 'tghewesen
VVaer men honigh moet gaen lesen,
VVaer dat een onnoosel kindt
Honigh sonder letsel vindt.
Gaet dan biekens, gaet dan vlieghen,
Maer en laet v niet bedrieghen:
VVant wat soet is inden mondt,
Is aen't hert heel onghesondt.
|
|
