Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 286]
| |||||
De Societeyt toont den vvegh des leuens door gheleertheydt en stichtbaerheyt.
'tVVAs eene in de kortste daghen,
Op het vuylste van het iaer,
Alsser vallen al die vlaghen
Die Nouember wordt ghewaer:
'tVVeer dat ghingh syseluen wassen,
Schoon het bleef al euen vuyl,
VVant de straet die stondt vol plassen,
Door soo menigh leeghen kuyl.
| |||||
[pagina 287]
| |||||
Soo den auendt was ghevallen,
En den swerten nacht quam aen,
Daer was iemandt van ons allen
Die moest om een boodschap gaen,
'tLot dat viel op den bevreesten,
VVant den lecker was soo schouw,
'tScheen hy vreesde voor de gheesten,
Oft den swerten bitebouw.
By gheluck ghingh ouer straeten,
Met een fackel in de handt,
Een van sijn lief kameraeten;
Desen heeft hy aengherandt.
En dien heeft hem licht ghegheuen,
Anders wouw hy't niet bestaen.
Siet, doen hiel hy op van beuen,
En is daer mé deur ghegaen.
Doch al had hy't in sijn handen,
En dat hy het met hem nam,
D'ander torts die bleef noch branden,
En had euen groote vlam.
Dat hy gaf dat bleef hy houwen,
En nu sien sy bey ghelijck,
En sy gaen op dit betrouwen
VVt de plassen, en het slijck.
O daer zijn soo duyst're weghen,
Daermen schier nae tasten moet,
En sy zijn soo verr' gheleghen,
En daer stooter veel den voet.
VVilt ghy op den wegh niet dwalen,
Komt hier, steeckt v fackel aen,
Hoe veel lichts dat ghy komt halen,
Noch soo blijftse branden staen.
|
|