Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 282]
| |||||
Onderwijsinghe vande iongheyt.
Ga naar margenoot+D'Een haelt in't bosch maer brant, een ander meulen-standers,
Maer dat ick krijgh in huys, dat wordt vry al wat anders,
En in een lompigh hout, en in een wildt ghewas
Daer vind' ick haest wat in, dat daer niet in en was.
Ick neem de saegh voor 'teerst, daer nae mijn staele bijlen,
En sny, en kap, en kerf in dese rouwe stijlen:
En als den grouen block ghekapt is met verstandt,
Dan val ick stracks aen't werck en dat van langher handt.
| |||||
[pagina 283]
| |||||
VVant wie uyt een grof hout wil kappen teere leden,
Ghewis die moet daer toe en konst en tijdt besteden,
Het is van outs ghesien, al wat gheschiedt met spoedt,
Al is't dat eens wel luckt, nochtans is't selden goedt.
De langheyt vanden tijdt en magh hier niemandt laken:
VVant siet het heeft veel snaps een man heel op te maken,
Men snijdt al menigh-fout, men past dickwils de maet,
Eer dat een volmaeckt beeldt wel op sijn koten staet.
En soo ick hier nu sit en sny met instrumenten,
Soo gaet het effen oock, soo gaet het met studenten,
En dat ghy hier voor v in mijnen winckel siet,
Dat is dat daeghelijcks oock in de school gheschiedt.
De wereldt is een bosch, een bosch vol wilde planten,
Vol van gheknobbelt hout, vol weeren t'alle kanten,
Men vindt'er taey van aerdt, men vindt'er herdt van sné,
Een ieghelijck die brenght sijns ouders plompheyt mé:
En bleuen sy in't bosch, het bleuen botte staken,
Noch dienstigh voor de wet, noch voor des Coninghs saken,
Noch voor hun borghery, noch voor het vader-landt,
En dat maer door ghebreck van een fraey meesters handt.
Men siet dit alle daegh, dat in de teere sinnen
De konst door soet beleydt den aerdt komt ouerwinnen:
Het is een meesters stuck aen d'onbesnoeyde ieught
Te gheuen het fatsoen van een' oprechte deught.
Dit is Loiolas werck, 'tzijn sijn vernufte vonden,
VVant in een heelsaem vleesch gheneestmen haest de wonden.
De wereldt helde nu, en wouw gaen vallen om,
Men konst gheen oorbaer handt slaen aen den ouderdom:
Hy recht dan scholen op, hy doet de iongheyt leeren,
En by de wetenschap voeght hy de wet des Heeren.
VVant wie soo boecken leest, dat hy Godt niet en eert,
Al wordt hy schoon Doctoor, noch blijft hy ongheleert.
|
|