Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 280]
| |||||
ONlanghs inden hellen nacht
Daer ick stondt, en hiel de wacht,
Als den vijandt was te been,
Soo my docht, het was wel een,
Alsmen aldermeeste past
Datmen niet en wordt verrast:
VVant al zijn de vesten diep,
VVaer't dat maer de wacht eens sliep,
| |||||
[pagina 281]
| |||||
'tVVaer al op een ur' ghekleert
Alsser niemandt sich en weert.
Doch soo gheenen vijandt quam,
En niet eenen mensch vernam,
Sloegh ick eenmael mijn ghesicht
Bouen nae het sterren-licht:
Maer soo ick nu opwaerts keeck,
O, sey ick, ô wat een streeck
Isser tusschen u, en my!
Hoe gheraeck ick eens daer by?
Daermen noyt gheen trommels roert,
Daermen gheenen oorlogh voert,
Daermen gheenen vijandt siet,
Daermen vollen peys gheniet.
Soo ick dit bleef wenschen staen,
Sagh ick een melck-witte baen,
Doen ghevoelde ick een vlam
Die my inden boesem quam,
En die my van binnen sey:
Hier langhs is het goedt gheley,
Daer ghy op dees silv're baen
Siet de gulde sterren staen:
Die beteeckent ons de Maeght,
VViëns wittigheyt hy draeght.
Al de gheen' die hier soo leeft
Dat hy witte voeten heeft,
Voor die is dees baen bereydt,
Als hy uyt dit leuen scheydt.
Iae waer't dat den eersten nacht
Tot v riep de helsche wacht,
Qui va là? sa, gheeft het woordt,
Seght: Maria; en gaet voordt.
|
|
