Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 278]
| |||||
ELaes! moet ick dan hier noch duysendt dooden steruen,
Eer my de wreede doodt dit leuen eens doet deruen?
Is't niet een wreede doodt die dickmael steruen doet,
Daer ieghelijck maer eens dit recht betalen moet?
Soo dickwils als ick sie een nieuwe son oprijsen,
Sal dese, segh ick dan, mijn laetste ur' eens wijsen?
Ah! moght ick maer eens sien mijn leuen ondergaen,
Eer noch dit licht verschijnt dat ick hier op sie staen!
| |||||
[pagina 279]
| |||||
Ick rot, terwijl ick leef, van sweyren en van wonden,
Ick hadde'r noch al meer wierdt daer noch plaets ghevonden,
Niet een lidt is gheheel, niet een en is ghesondt,
Daer zijn gheen wonden meer, 'tis al maer eene wondt.
Een ooghen blick een ur', een ur' schijnt duysent daghen,
De son dunckt my te staen, die altijdt pleegh te iaghen,
En eenen dagh dunckt my te wesen duysent iaer,
Een weeck dunckt my soo langh als of't een eeuwe waer.
Niet een ghesonde ur' komt dese pijn verschaeren,
Nu heet ick vaeren wel, niet erger konnen vaeren.
Dit is, al is hy kleyn, den troost van mijne pijn,
Dat die, hoe dat sy wast, niet meerder en kan zijn.
VVat klaegh ick hier al van? dit waer noch om verdraeghen,
En waeren daer in't hert gheen wormen die my knaeghen:
Al liggh' ick hier alsoo, al ben ick dus ghewondt,
Noch droegh ick't gherne al, waer maer de siel ghesondt.
Van buyten gaet het best, veel erger is't van binnen,
Daer lijd' ick een torment dat niemandt kan versinnen,
Dees wonden heelen noyt, 'ken voel nu 'tander niet,
Dit d'meeste pijn my doen, zijn diemen niet en siet.
Hier vrees ick bouen al in handen my te gheuen
Van die my helpen kan, en schencken beter leuen:
Maer weet dat ick de doot sal lieuer onderstaen,
Als dat ick iemandt handts hier oyt laet komen aen.
O sot waer toe dees vrees? 'tis lichter om ghenesen,
VVeet dat de tongh' alleen hier sal den meester wesen,
Noch vier en komt daer aen, noch vliem, noch rouwe handt,
Hy is te roeckeloos die hier oft snijdt, oft brandt.
Siet hoe den hondt gheneest v wonden met te lecken,
Soo sal oock uyt v siel de tongh het etter trecken,
Seght maer waer dat v lieght, het is ghenoegh ghevreest,
De tongh' die sal't v doen, de tongh' is't die't gheneest.
|
|
