Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 270]
| |||||
ALs ghy een heer-baen siet sich in veel straten scheyden,
Dan weet ghy niet wat wegh v nae de stadt sal leyden,
En daer perijckel is, daer is't een stout bestaen
Een onbekenden wegh met twijfel in te gaen.
Die gheenen leydts-man heeft, behelpt sich met te vraghen;
Die wijs is, die en sal sijn leuen soo niet waghen:
Dit weeghsken heeft gheen eynd', dit loopt in't eynde krom,
'tEen leydt recht toe recht aen, en 'tander mijlen om:
| |||||
[pagina 271]
| |||||
Dees straet die is soo hol, men weetter niet wat maken,
Vol grachten en morasch, daer is niet uyt te raken,
Een dooy-laegh hier en daer schuylt onder lis en kruydt,
Dit paeyken draeyt en brenght v weer op't selue uyt:
Dit leydt v in een bosch vol tigers en vol leeuwen,
Men hoort daer anders niet dan kermen en dan schreeuwen,
Daer bleef soo menigh man, en storte daer sijn bloedt;
VVie toon' my nu den streeck dien ick hier houwen moedt?
En Theseus had voorwaer in Minos hof ghebleuen,
Hadd' Ariadne niet hem eenen draedt ghegheuen,
Die hy in't ingaen vast aen al de weghen bondt,
Soo dat hy licht daer nae den seluen uytgangh vondt.
Als't Israëlsche heyr door de woestijn ghingh draelen,
En niemant daer en vondt om nae den wegh te taelen,
By nacht quam een vlam viers, by daegh een schoone wolck,
Die ghingh altijdt voor aen, en leyde 'sHeeren volck.
Voor schepen die by nacht omtrent de klippen waeren,
En voeren op ghenaey van winden en van baeren,
Mits datter maer een licht uyt Pharos toren hongh,
Dat maeckte datter gheen op banck oft klip en gongh.
En vreest niet, wildy maer Loiolas-boecksken lesen,
Het sal op 'shemels baen v eenen leydts-man wesen:
'tVVijst v de heer-baen in, men noemt het 'sHeeren baen,
Om datter uwen Heer met 'tkruys is voor ghegaen.
Kruys-straeten dolen doen, en nae den wegh maer gissen;
Maer houdt dees kruys-straet vry, ghy kondt daer niet in missen,
Houdt v by dese baen, en gaet de kruys-straet in,
Gaet vry daer't teecken staet, en doolt voortaen te min.
S'is quaet, maer wel ghebaent, men moet den wegh niet maken:
Schoon daer veel dorens zijn, ghy sult daer door gheraken.
VVie is't, die niet door't slijck, oft door een quaede straet,
Veel lieuer dan verr' om, oft heel verloren gaet?
|
|
