Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 268]
| |||||
Ga naar margenoot+ICk kan mijn ambacht wel, ick weet wat is van saghen,
En hoemen moet door't hout het tandigh ijser iaghen;
Doch ick en heb dees konst van niemandt vremdts ghehadt,
Mijn vader was wel eer den besten vande stadt.
Maer siet het is van nood' dat ick wat rust by wijlen,
Om soo de botte saegh te scherpen en te vijlen,
Ick hael de tanden uyt met dit kleyn vinnigh stael,
VVant siet, aen een goey sné daer hanght het altemael.
| |||||
[pagina 269]
| |||||
Veel saghens maecktse bot, men moetse dickwils wetten,
Ghelijck als den barbier sijn schaers moet dickmael setten,
Oft als den timmerman die heeft daer aen een kant
Voor beytels en fremoors den slijp-steen by der handt.
Iae selfs, heeft iemandt oyt soo scherpen vliem ghevonden,
Die noyt eens bot en wierdt door etter vande wonden?
Ghelijck een Engels mes al waer het noch soo fijn,
Dat dickwils snijden wilt, moet veel gheslepen zijn.
'tGhebruyck maeckt alles bot, hoe scherp het was te voren,
Is't altijdt in de handt, de sné is haest verloren.
En soo het gaet met dees, soo gaet het met den gheest,
Als hy op't scherpste is, dan bot hy aldermeest.
VVie onder handen heeft een heel deel herde gasten,
Vol weeren t'alle kant, vol onbesnoeyde quasten,
En daer op sit en sweet, en dat van daegh tot daegh,
VVat wonder dat dien krijght somtijdts een botte saegh?
Al hebj' een sneeghen gheest, nochtans met veel te wercken
Het stael bot meer en meer, al willen't veel niet mercken,
Die snijden ander lie'n wel tot een konstigh hout;
Maer siet haer eyghen saegh blijft selue bot en kout:
En dat komt hen van soo gheduerigh aen te iaghen.
Neen, scherpt eens tusschen bey, ter wijl set maet de schraghen,
Ghy moet daer met de vijl somtijdts doch komen aen,
Den gheest wil altemets den slijp-steen onderstaen.
Maer scherpt hem doch in rust, want blijfdy in het woelen,
VVat dat ghy slijpt oft vijlt, den gheest en sal't niet voelen:
Vertreckt v van het volck, 'ten minsten eens in't iaer,
Dan sietmen waer't hem lieght, en waer dat is de schaer'.
Onthoudt dan dese les van somtijdts 'twerck te staken,
Soudt ghy daer nae der handt veel lichter door gheraken.
Dees rust is't beste werck, alleen de ruste maeckt
Daer gh'anders voor bleeft staen, dat ghy daer door gheraeckt.
|
|
