Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 266]
| |||||
AL woon ick by de kercken niet,
Het ure-wercksken dat ghy siet,
Dat heeft een wijser en een handt,
Die wordt ghedraeyt op menigh tandt.
Het heeft sijn wielkens altemael,
En 'tklocksken dat spreeckt oock sijn tael:
VVant als den hamer dat eens tuckt,
En dat hy sich weer achter ruckt,
| |||||
[pagina 267]
| |||||
En soo gheduerigh sit op't lijf,
Terstondt het klocksken roept seer stijf,
En ick leer vanden laetsten slagh
De uren vanden heelen dagh.
Maer hongh ick gheen ghewight daer aen,
Niet een van altemael souw gaen:
VVant, siet, als dees gaen op en neer,
Soo gaen de wielkens wegh en weer.
Doch, soo ghy wilt, houdt v ghesicht
Een weynigh noch op dit ghewight.
Siet, als het een maer nederdaelt,
Dan wordt het ander opghehaelt,
En reden dat het bouen gongh,
Dat was om dat het ander sonck,
Het leeghste dat hier neerwaerts dijst,
Maeckt dat het hooghste opwaerts rijst.
Vraeght ghy hier van beduydenis,
En watter doch gheslaghen is?
Ick seggh', wanneer het lichaem slaeft,
VVanneer het hier beneden draeft,
'tZy dat het op de stoelen staet,
tZy dat het nae de kerckers gaet,
'tZy dat het seylt verr' van het strandt,
'tZy dat het gaet ten platten landt,
'tZy dat het hier de iongheyt leert,
'tZy dat het elders een bekeert,
Hoe dat het van Godt verder gaet,
Hoe dat het hem noch naerder staet.
Daelt hier het een deel door ghewight,
Het ander wordt oock opghelicht.
'tFonteynken dat sich 'tleeghste dringht,
Dat is oock dat het hooghste springht.
|
|
