Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 206]
| |||||
DE wereldt was wel eer bepaelt met dees pilaeren,
Noyt wasser stoute vloot die verder dorsde vaeren,
'tScheen sy had hier een eynd', men kond' niet dieper gaen:
VVant Hercules soo vroom, die wasser blijuen staen.
Hy had sijn leeuwen-vacht, en sijn metaele koluen,
En die't al had vervaert, vervaren nu de goluen,
Hy schroomde meer voor zee die rees nu leegh, nu hoogh,
Als voor den draecken-muyl, die niet dan vier en spoogh.
| |||||
[pagina 207]
| |||||
Hy sey: Sal ick dan hier mijn krachten moeten paelen,
Die eertijdts voor de hel wel roof heb konnen haelen,
En die den swerten Godt beroofde van sijn bruydt,
En trock de helsche wacht oock t'saemen met haer uyt?
Doch dat ick hier blijf staen, 'ten is noch schand, noch wonder,
De wereldt is hier uyt, de son gaet self hier onder.
Soo sprack Alcides eerst, als hy niet verder kon,
En trooste sich dat hy soo verr' ghingh als de son.
Maer neen, het hemelsch licht en weet niet van te rusten,
En als't van hier verdwijnt, verlichtet and're kusten:
'tEn heeft hier gheenen t'huys op onsen horizont,
Het schijnt voor ieder een, en gaet de wereldt rondt.
Daer is een seker volck recht onder onse voeten,
Als sy ons hier verlaet, dan gaet sy die eerst groeten:
En met een soeten strael, en met een bly ghelaet,
Soo schenckt sy aen dit volck den rooden daghen-raet.
Sy iaeght haer peerden aen, sy weet dat sy haer wachten:
VVant 'tis een droeue saeck te hebben langhe nachten.
Als hier den auendt valt, en ieder sich vertreckt,
Dan wordt daer ieghelijck door haeren schijn ontweckt.
Hoe veel en souwe'r niet in d'and're wereldt slaepen,
Oft dolen inden nacht als herderloose schaepen,
'tEn waer ghecomen had Loiola met sijn licht,
En in soo menigh siel het recht gheloof ghesticht?
Dat Iapan en Peru haer nachten sien verdwjnen,
Ignati, 'tis v sorgh, ghy doet de son daer schijnen,
Den ijuer-sucht die ghy in all v kinders plant,
Die stiert hen ouer zee nae 'tnieu-ghevonden landt.
Ghy meught voor v deuis wel oock, Plus oultre schrijuen,
Ghy zijt al ouer zee, daer sietm' v vlote drijuen:
En hoe de sonne loopt, hoe dat haer waghen spoet,
Ghy hebtse nae ghegaen, en achterhaelt te voet.
|
|
