Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 196]
| |||||
WEl, wat doet hier die kleyne kindt,
Dat heel de werelt opwaerts windt?
Ey lieuen soetaert, rust doch wat,
VVat doedy met soo menigh rat?
V handt en vinghers zjn te teer,
Van nu af sie ick daer een weer,
En hier en daer het vel af gaen;
De werelt sal doch blijuen staen.
| |||||
[pagina 197]
| |||||
Den ionghen blijft al euen trots,
En euen steegh ghelijck een rots,
En draeyt, en wendt het al om hoogh;
Sou oock wel missen hier mijn oogh?
Siet, al die groot en swaer ghewight,
Het wort ghelijck een pluym soo licht,
Het gheen' dat eertijts onder lagh,
Begint nu oock te sien den dagh,
Begint nu oock al wat te zijn,
Door eenen nieuwen sonnen-schijn.
Nu staet het kindt met my en lacht;
VVat dunckt v, vriendt, van dese kracht?
Dat ick hier doe en is maer spel,
Maer komt wat by, en merckt het wel.
De werelt eerst vry al te leegh
En kreegh gheen Godtlijck licht te deegh,
Sy lagh daer diep in kettery,
Noch dieper in afgodery.
Den goeden Godt, maer t'saemen sterck
Die stelt sijn rechte handt te werck
En neemt dit aerdigh instument,
Thien raederkens oft daer omtrent,
De Compagnie een kleyn beghin
Die spant hy door sijn gracy in,
En wendt de werelt soo om hoogh,
Dat 'tmeeste deel nu staet in't droogh.
Dat tuyght ons Iapan op-ghewendt,
Aen wie 'tgheloof was onbekent:
En den Chinois, en Indiaen
Die naerder nu den hemel staen.
Gheen landt soo verr' uyt ons ghesicht,
Oft wordt hier t'samen op ghelicht.
|
|
