Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 136]
| |||||
DEn zij-worm en de wack're spin
Die hebben wat nae mijnen sin,
Dat altijdt nuttigh wesen magh
Voor een die slaeft den heelen dagh:
VVant siet veel spinnen, als de spin,
Nae grooten arbeyt kleyn ghewin,
Sy spinnen hen voor ander uyt,
En houden maer de magher huyt.
| |||||
[pagina 137]
| |||||
Lief vriendt als't al ghesponnen is,
VVeet dat 'tniet al ghewonnen is.
VVant veel verspinnen hun verstandt,
En veel verspinnen landt en sandt,
En daer sit dan den slechten man
Die anders niet als spinnen kan:
Hy krijght gheen vleugels op sijn rug,
Maer maeckt alleen sijn neefkens vlug,
Die roepen: VVaeren wy eens groot!
En oomken, waerde ghy eens doot!
En dan sou nichtjen en cosijn
Gaen haspelen aen ooms bobijn.
'kEn hou doch niet van sulck ghespin,
Men schiet daer sijnen beck al in:
Sy maken wel hun neefkens groot,
Maer blijuen dickwils selue bloot.
Besiet den zij-worm lieuen vrient,
Die leert v spinnen soo het dient,
Die maeckt een ander schoon en rijck,
En wordt daerom nochtans gheen lijck.
Hy windt hem in sijn eyghen draet,
Daer krijght hy weder nieuw ghelaet:
Daer schudt hy uyt sijn oude vel,
En wordt een voghel flughs en snel.
Soo gaet het oock met onsen gheest,
VVy slaen hem weder op den leest,
VVy maken, daer hy lagh en kroop,
Dat hy wee vliegh' en rasser loop',
VVy keeren inwaerts alle iaer
Met sielen krachten allegaer,
Tot datter door ons stil ghemoedt
Een vlugghen gheest wordt uyt ghebroedt.
|
|
