Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 132]
| |||||
VVAt willen doch dees handen doen
Omtrent een vast-gheset fatsoen?
Als eens gheblasen is een fluyt,
Dan leghtmen die niet wijder uyt,
De stof en is dan niet meer dwee,
En daerom gaet het stracks in twee;
Maer alsoo langh den ouen gloeyt,
En dat de spijs daer henen vloeyt,
| |||||
[pagina 133]
| |||||
Soo dat een konstigh meesters handt
De selue drijft op alle kant,
Dan blaestmen van ghesmolten as
Oock met ghenoeght een klaer ghelas,
En van de aerdsch en slechte stof
VVordt dan gherieft het edel Hof.
Maer weet dat 'tglas altoos soo blijft,
Ghelijck het is als't eerst verstijft:
VVie't nae der handt wil recken uyt,
Die scheurt den roomer oft de fluyt.
Lief vriendt hoort nu noch eens een woordt,
En brenght de fluyt dan and're voort.
Loiola stack vol hemels brandt:
Hy nam wat aerde by der handt.
En samen van Godts gheest gheraeckt,
Heeft hy de armoed' eerst ghemaeckt,
En eyscht van ons een dieren eedt,
Op dat sy 'tminste niet en leedt.
Als eens de armoed' is ghestelt,
Die lijdt ten minsten gheen ghewelt;
S'en wilt, s'en kan niet zijn ghereckt,
Hoe soet, hoe stijf dat ghyse treckt:
VVant haer natuer is als ghelas,
En sy wil blijuen die sy was.
Soo dan als ghyse wijder maeckt,
Soo krijghtse scheuren datse kraeckt,
En 'tminste datse niet en sluyt,
De kracht die sijpt allenghskens uyt,
En komtter hier oft daer een scheur,
Daer gaet den glans van d'Orden deur,
En effen als ghescheurt ghelas
S'en is niet die sy eertijdts was.
|
|
