Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 110]
| |||||
SVs, lieuen Cupido, 'tstaet leelijck soo te krijten,
Is't dat v moeder hoort, sy sal v seker smijten:
En siet sy datter blijft maer hangen eenen graen,
Ghewis sy sal v noch doen vroegher slapen gaen.
Ick weet wel wat v schort, ick souwt ten eersten raden,
My dunckt v coopmanschap die hebben sy ontladen:
Den koker en den boogh, 'tis beyde goeden buyt,
En waerde ghy niet naeckt, sy schudden v noch uyt.
| |||||
[pagina 111]
| |||||
V moeder seyndt altijdt v tuschen licht en doncker,
En stiert u tot een maeght, oft by een weeldich ioncker.
Sy geeft v daedt en raedt, sy seyt: Gaet weerde kindt,
Ick wensch v langhen nacht, ick wensch v stercken windt.
Ghy komt op dien voet, en meent hier in te sluypen,
Maer neen, men kent u wel, men weet noch van v sluypen.
Ghy zijt hier heel verdoolt, och dit is al te klaer,
Voor v is geen quartier, ghy brenght verboden waer.
Den eenen neemt den boogh, een ander grijpt de pijlen,
En wat niet breken wil, dat klieuen sy met bijlen.
Sa boefken gheeft het schoon, ghy zijt nu moeder-naeckt,
En siet van uwen boogh wordt nu een roey ghemaeckt.
Leert eens, soo wie daer steeckt sijn hooft in alle gaten,
Dat die daer van sijn hayr, en van sijn huyt sal laten.
VVat baet bedrogh en list, daer al v kracht aen hanght?
Het vosken is wel gauw, maer gauwer die het vanght.
VVie dat sich besigh houdt, en kondt ghy gheenssins wonden,
De ledicheyt alleen is moeder vande sonden:
Gaet klaeght vrouw-Venus dat, ghy meught vry t'huyswaert gaen:
Aen eenen steen die rolt en wast geen onkruyt aen.
Op een die ledigh is moet ghy v pijlkens slijpen,
(Doch wie dan danssen wilt, die danst oock sonder pijpen)
Ghy hebt al beter kans op die zijn luy en stil,
Lonckt daer soo lang 't v lust, die raecktmen soomen wil.
Gaet by de domme ieught, gaet by de lege danten,
Die vanden morgen-stondt tot 'snachts toe lanter-fanten.
Daer zijt ghy meester af, die hebt ghy in v net,
De vuylicheyt is haest in eene pels geset.
Maer oft v liefde bloeyt den winter en den somer,
En oft ghy doet ghewelt; ghy weet wy zijn al vromer:
VVy trotsen al v maght, boogh, pijl en boeuerey.
Een staedigh-besigh hert is teghen scheuten vry.
|
|
