Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 108]
| |||||
WAer is den geylen hoop van een deel domme menschen,
Die daer heel daegen langh om vrouw en kinders wenschen;
Die seggen dat gheen vreucht, noch oock gheen vreuchts gelijck
Elders gheuonden wordt als in het houwelijck?
Ick weet, den echten staet is van Godt hoogh gepresen,
En hem is bouen dat oock blijdschap toe gewesen:
Doch schoon men bruydloft hout, en schenckt, en drinckt en klinckt,
'tEn is niet altijdt goud dat schoon voor d'oogen blinckt.
| |||||
[pagina 109]
| |||||
VVant heeftmen noyt ghesien, dat op het eynd' van 't spelen
Het krijterken ghingh staen in plaetse vande velen?
Het witte-broot is op, daer rijst somtijdts ghetier,
VVie quaelijck is gehoudt, heeft hier sijn vage-vier.
Daer is geen meerder lust als wel den lust te schouwen:
Dit is het maeghden deel, niet voor de gheen die trouwen:
Die hebben meerder vreucht oock op een maent alleen,
Als wel heel iaeren langh die leuen in't gemeen.
Siet ghy den maeyer wel, wat sal hy al vergaeren?"
Hoe dicht staet heel het velt, hoe vol zijn al de aeren?
Het is een vruchtbaer iaer, hy wint nu aen sijn huer,
VVant met een haluen oogst vult hy de heele schuer.
Maer siet het teecken eens, waer onder is volwassen
De groote vruchtbaerheyt die hy terstont sal tassen:
Ten zijn de Tweelings niet, het is het Maeghden licht,
Als sy is by de son, dan speelt hy met de sicht.
Dit is het sinne- beeldt dat sal v onderwijsen,
VVat vruchtbaerheyt dat kan oock uyt den maeghdom rijsen:
VVant daer is vrucht, en ieucht, men drinckt daer altijdt wijn:
Men kan doch in den gheest wel beter vrolijck zijn.
Men weet hier van geen wiegh, van mat, van maert, van memmen
Die oock het wildtste hert in korten tijdt wel temmen)
Men weet hier van gheen slag, noch oock van gheen begijn,
(Noch van geen kinder-bed, noch van gheen arbeyts pijn.
Doch ick loop hier te breedt, 'ken sal niet verder wijcken,
Ick weet dat ee-stand moet voor maeghden-palm seyl strijcken.
VVant wie heeft oyt gesien, dat waegen soo sacht reet,
Die somtijts hier oft daer niet een kleyn stootken leet?
VVie vrouw en kinders heeft die moet geduerich woelen,
Hy is sijns selfs niet mer: en dit is mijn ghevoelen.
Misschien een wulpsch ghesel spreeckt hier al anders af,
Maer als het vercken droomt, dan is't altijdt van draf.
|
|
