Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 90]
| |||||
SIet hoe den blicksem schiet daer bouen uyt de wolcken,
Siet hoe dat onder ons staen grondeloose kolcken,
'tGrammoedigh element dat tuymelt op en neer,
En gaet sijn ganghen heen, en past op Prins noch Heer.
De masten en het seyl, de kabels met de touwen,
En konnen dit ghewelt niet langher wederhouwen:
VVy drijuen op ghenae, daer is gheen hoop' voor 'tschip,
Het moet te gronde gaen, oft bersten op een klip.
| |||||
[pagina 91]
| |||||
VVat sal in dit tempeest, wat sal ons doch al baten
Het godt van Mexico, en al de silu're platen?
Den blaeuwen indigó, die ieder acht soo groot,
Die set, elaes! aen ons de verwe van de doodt.
Sa flughs, hier eens een handt; sa, komt hier, schippers gasten
Ey, komt; daer is noch hoop', is't dat wy 'tschip ontlasten:
Het schip sal opwaerts gaen al is de zee ghestoort,
Is't dat wy het ghewight maer storten ouer boort.
Daer drijft de coopmanschap, daer gan de sijde-balen,
Die wy soo verr' van huys, op vremde kusten halen:
Gheen peerl' en is soo schoon, gheen goudt en is soo root,
Daer is gheen bidden voor, 'tmoet uyt in tijdt van noot.
En ghy die staet op strandt, en siet hoe dat wy beuen,
Is't dat ghy wel aenschouwt, en acht neemt op v leuen,
Ghy zijt in 't selue schip, gheeft ons doch vry de handt,
Men lijdt wel schip-braeck oock te midden op het landt.
Het leuen is een zee, vol stormen en vol baeren
Een ieghelijck is uyt om kostelijcke waeren:
En packt daer goet op goet, en stelt daer last op last,
En midden in het goet light hert en siel ghetast.
Voorwaer 't wordt dier ghekocht, daer ghy voor blijft te pande,
Daer ghy voor gaet te grondt', eer dat ghy eens kondt landen:
Of schoon den cargo waer van enckel goudt dat blinckt,
De reys die is bekaeyt, is't dat den meester sinckt.
Soo dan, is't dat ghy moet door eenigh onweer vaeren,
VVeet dat v lijf en siel zijn vry de beste waeren:
Verliest ghy ghelt en goedt, 't is waer, ghy laetter wat;
Maer wie hier gaet te grond', verliest den meesten schat.
d'Armoede dan die raedt ons hier in dese baeren
De lasten van het schip doch niet te willen spaeren:
VVie gelt en goet versmaedt ter sielen salicheyt,
Die seylt noch rijck ghenoegh nae de langh' eeuwigheyt.
|
|
